|
|
Łk 21,25-28.34-36
|
|
|
25 Pojawią się znaki na słońcu, i księżycu, i gwiazdach, a na ziemi udręka narodów z powodu bezradności wobec szumu morza i naporu fal. 26 Ludzie mdleć będą ze strachu i z oczekiwania na to, co przyjść ma na ziemię, bo moce niebieskie zakołyszą się. 27 Wtedy zobaczą Syna Człowieczego, jak przybywa w obłoku z mocą i wielkim majestatem. 28 Gdy to zacznie się dziać, wyprostujcie się i podnieście swoje głowy, bo zbliża się wasze odkupienie".
34 Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie stały się ociężałe przez opilstwo, obżarstwo i starania o życie, aby nie zaskoczył was ów dzień niespodziewany 35 jak potrzask. Bo on nagle przyjdzie na wszystkich, którzy znajdują się na obliczu całej ziemi. 36 Czuwajcie każdej chwili, modląc się o to, abyście byli zdolni wyjść cało z tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym".
|
|
W końcowym okresie nauczania w Jerozolimie, krótko przed aresztowaniem, Jezus kontynuuje wyjaśnianie okoliczności związanych ze zniszczeniem Jerozolimy oraz swoim powrotem na ziemię.
Po wypowiedzi Jezusa, że "nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie uległ ruinie" uczniowie zapytali o czas tych zdarzeń i o znaki potwierdzające, że to właśnie będzie miało miejsce.
Pojawią się znaki na słońcu, i księżycu, i gwiazdach, to wskazówki, znaki rozpoznawcze, ostrzegające lub zapowiadające powrót Jezusa Chrystusa. Ludzi niewierzący będą bezradni i niepewni. Ludzie wierzący w czasie powrotu Jezusa Chrystusa mają wyprostować się i podnieść swoje głowy, bo zbliża się ich odkupienie. Mają nabrać otuchy i odzyskać nadzieję. Już są zbawieni przez Ducha, już są zbawione ich dusze, teraz zostanie zbawione ich ciało. Zakończy się proces zbawienia. Już na zawsze pozostaną z Bogiem.
Dlatego teraz pozostając jeszcze na ziemi, mają czuwać.
Czuwać etymologicznie oznacza, „nie spać" stąd „trwać bez snu". Ten obraz opisuje właściwy sposób myślenia ludzi wierzących. Mają być przebudzeni i trzeźwi, czyli kierować się ufnością i posłuszeństwem Bogu.
Kiedy mają czuwać? Zawsze, kiedy ich serca staną się ociężałe. Gdy im już nie będzie się chciało, gdy spoczną na laurach, gdy będą się wymawiali wiekiem, chorobą, brakiem czasu.
Czuwanie to rozważanie, rozmyślanie, wytyczanie sobie Bożych celów i realizowanie ich, podejmowanie inicjatywy, koncentrowanie się na tym, co jest ważne.
Czuwać to modlić się w Duchu, wyrażać Bogu ufność, posłuszeństwo, wdzięczność, wyznawać grzech, mówić o swoich potrzebach. Uwielbiać Boga.
Czuwać to rozważać Słowo Boga, poszukiwać tego, co jest wolą Bożą, co jest mądre, co przemienia myśli i pragnienia.
Każdy uczeń Jezusa, który uważa na siebie i czuwa, stanie przed Bogiem, nie z lękiem, ale z radością i uwielbieniem.
Jeśli będą czuwać z pełną wiarą, będą gotowi. Nie zaskoczy ich ani śmiercią Jezusa, ani Jego zmartwychwstaniem, ani napełnieniem Duchem Świętym, ani Jego niewidzialną obecnością, ani Jego powrotem.
|