Łk 2,22-40
22 A kiedy upłynął określony przez Mojżeszowe Prawo czas ich oczyszczenia, przyprowadzili Go do Jerozolimy, ażeby ofiarować Go Panu 23 zgodnie z tym, co jest napisane w Prawie Pańskim: "Każdy pierworodny potomek męski zostanie uznany za poświęconego Panu", 24 oraz żeby dać ofiarę zgodnie z wypowiedzią Prawa Pańskiego: "Jedną parę turkawek lub dwa młode gołąbki". 25 Żył wtedy w Jeruzalem pewien człowiek imieniem Symeon. Człowiek ten był sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał Pociechy Izraela. Duch Święty był nad nim. 26 Duch Święty objawił mu, że nie umrze, zanim nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. 27 Za sprawą Ducha przyszedł wtedy na teren świątyni. Kiedy rodzice wnieśli Dzieciątko Jezus, aby uczynić z nim zgodnie ze zwyczajem nakazanym przez Prawo, 28 on wziął je w swoje objęcia i zaczął błogosławić Boga, mówiąc: 29 "Teraz, o Panie, pozwalasz już odejść swojemu słudze w pokoju, według Twojego słowa, 30 bo moje oczy zobaczyły Twoje Zbawienie, 31 które postawiłeś gotowe przed oczami wszystkich ludów: 32 Światło dla oświecenia narodów, Chwałę Twojego ludu, Izraela!" 33 Jego ojciec i matka dziwili się tym słowom o Nim. 34 A Symeon zaczął ich błogosławić. Do Maryi, Jego matki, powiedział: "Oto Ten stanął na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, a także jako znak wywołujący sprzeciw, 35 aby na jaw wyszły ukryte myśli wielu serc. A twoją duszę przeszyje miecz". 36 Była tam też prorokini Anna, córka Fanuela, z pokolenia Asera. Posunęła się już w latach. Kiedyś, od swojego panieństwa, żyła ze swoim mężem przez siedem lat. 37 Potem, aż do osiemdziesiątego czwartego roku, była wdową. Nie odstępowała od świątyni, lecz każdego dnia i każdej nocy służyła Bogu poszcząc i modląc się. 38 Ona również o tej właśnie godzinie przyszła i wysławiała Boga. Mówiła o tym [Dzieciątku] wszystkim oczekującym wyzwolenia Jeruzalem. 39 Kiedy zrobili wszystko, co jest według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swojego miasta Nazaretu. 40 A Dziecko rosło i napełniając się mądrością nabierało siły. Łaska Boga była nad Nim.
 
Komentarz
    W ósmym dniu życia nowonarodzony został obrzezany i nadano mu imię Jezus. Matka potrzebowała jeszcze 30 dni na oczyszczenie wymagane przez Prawo Mojżeszowe. W tym czasie nie mogła przybyć do świątyni po to, by ofiarować pierworodnego syna.

    Ze złożenia w ofierze pary gołębi lub synogarlic wynika, że rodzina Jezusa była uboga. Bogatsi przynieśliby jednorocznego baranka oraz gołębia. Kapłan następnie złożył w ich imieniu dwie ofiary - baranka na ofiarę całopalną oraz młodego gołębia lub synogarlicę na ofiarę przebłagalną.

    Łukasz postanowił teraz przedstawić jeszcze inne dowody, potwierdzające, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym.

    Najpierw nastąpiło spotkanie z Symeonem na Dziedzińcu Kobiet.
Symeon, człowiek pobożny i sprawiedliwy, potwierdził, że Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem, Zbawicielem. Dzięki Niemu zbawienie i objawienie będzie dostępne wszystkim narodom, narody zostaną oświecone Jego blaskiem, a lud Izraela zostanie otoczony Chwałą Boga.

Następna postać Anna, podobnie jak Symeon, także stanowi ucieleśnienie oczekiwania na Pana. Składa ciche świadectwo o znaczeniu Jezusa dla ludzi, którzy z niecierpliwością oczekują odkupienia.

    „Zestawienie Symeona i Anny odpowiada zestawieniu Zachariasza i Elżbiety w rozdz. 1. i zapowiada inny wielki Łukaszowy temat: „Łukasz w taki sposób porządkuje materiał, że mężczyźni i kobiety stają razem przed Bogiem. Są równi dostojeństwem i łaską, otrzymali te same dary i mają te same obowiązki.”

    „Prawo, Duch proroczy i kult świątynny połączyły się, by stworzyć scenę, na której ukazana została wielkość Jezusa"

    Kiedy Jezus zacznie mówić, że jest Bogiem, Najwyższym, Mesjaszem i Zbawicielem, okaże się, że ludzie wolą religijną tradycję od żywej wiary, że godzą uczynki religijne z uczynkami niemoralnymi.

    Ujawni się niewiara króla, arcykapłanów, wielu faryzeuszy i wielu prostych ludzi. Ich Bóg tylko z imienia będzie Bogiem, Ojcem Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Będą w Nim widzieli jedynie syna Jego ziemskiej Matki. Odrzucą Go i potępią, w końcu Go zabiją.
Wielcy na ziemi, mali wobec Boga.

    Ujawni się wiara tych, którzy miłowali Boga przed narodzeniem Jezusa i uwierzyli w Niego, gdy Go spotkali osobiście, gdy im opowiedziano o Nim.
Mali na ziemi, wielcy wobec Boga.

    Matka Jezusa i wszyscy, którzy w Niego uwierzą, będą cierpieli, patrząc jednocześnie na chwałę i na poniżenie Ukrzyżowanego.
   
Łk 1,5-25  Łk 1,26-38  Łk 1,39-56  Łk 1,39-45  Łk 1,46-56  Łk 1,57-66  Łk 1,57-66.80  Łk 1,67-79  Łk 2,16-21  Łk 2,22-35  Łk 2,22-40  Łk 2,33-35  Łk 2,36-40  Łk 2,41-52  Łk 3,1-6  Łk 3,10-18  Łk 4,1-13  Łk 4,24-30  Łk 4,31-37  Łk 4,38-44  Łk 5,1-11  Łk 5,17-26  Łk 5,27-32  Łk 5,33-39  Łk 6,1-5  Łk 6,6-11  Łk 6,12-19  Łk 6,17. 20-26  Łk 6,20-26  Łk 6,27-38  Łk 6,36-38  Łk 6,39-45  Łk 6,39-42  Łk 6,43-49  Łk 7,1-10  Łk 7,11-17  Łk 7,18-23  Łk 7,24-30  Łk 7,36-50 . 8,1-3  Łk 8,1-3  Łk 8,4-15  Łk 8,16-18  Łk 8,19-21  Łk 9,7-9  Łk 9,11-17  Łk 9,18-24  Łk 9,18-22  Łk 9,22-25  Łk 9,28-36  Łk 9,43-45  Łk 9,46-50  Łk 9,51-56  Łk 9,51-62  Łk 9,57-62  Łk 10,1-12.17-20  Łk 10,1-9  Łk 10,13-16  Łk 10,17-24  Łk 10,21-24  Łk 10,25-37  Łk 10,38-42  Łk 11,1-13  Łk 11,1-4  Łk 11,5-13  Łk 11,14-23  Łk 11,27-28  Łk 11,29-32  Łk 11,37-41  Łk 11,47-54  Łk 12,1-7  Łk 12,8-12  Łk 12,13-21  Łk 12,32-48  Łk 12,35-40  Łk 12,39-48  Łk 12,49-53  Łk 12,54-59  Łk 13,1-9  Łk 13,10-17  Łk 13,18-21  Łk 13,22-30  Łk 13,31-35  Łk 14,1.7-14  Łk 14,12-14  Łk 14,25-33  Łk 15,1-32  Łk 15,1-10  Łk 15,1-3.11-32  Łk 15,3-7  Łk 16,1-13  Łk 16,1-8  Łk 16,9-15  Łk 16,19-31  Łk 17,1-6  Łk 17,5-10  Łk 17,7-10  Łk 17,11-19  Łk 17,20-25  Łk 17,26-37  Łk 18,1-8  Łk 18,9-14  Łk 18,35-43  Łk 19,1-10  Łk 19,11-28  Łk 19,41-44  Łk 19,45-48  Łk 20,27-40  Łk 20,27-38  Łk 21,5-19  Łk 21,5-11  Łk 21,12-19  Łk 21,20-28  Łk 21,25-28.34-36  Łk 21,29-33  Łk 21,34-36  Łk 22,14 - 23,56  Łk 23,35-43  Łk 23,44-53 - 24,1-6  Łk 24,13-35  Łk 24,35-48  Łk 24,46-53