|
|
Łk 9,46-50
|
|
|
Również po drugiej zapowiedzi śmierci i zmartwychwstania uczniowie Jezusa nie zrozumieli celu i sposobu Jego odejścia. Zrodziły się ich obawy co do przyszłości. W tym stanie emocjonalnym zaczęli myśleć jak ludzie tego świata, że po Jego odejściu nadejdzie ich czas i zaczęli rozmyślać o tym, „który z nich będzie większy".
Zapowiedź zbliżającej się śmierci Jezusa oznacza, że już niewiele czasu pozostało Jezusowi na ukształtowanie uczniów, aby byli dojrzałymi reprezentantami nowego, Bożego królestwa.
Myślenie o własnej wielkości i znaczeniu w grupie uczniów nie jest pytaniem królestwa Bożego, lecz pytaniem świata. Uczniowie nie rozumieją wagi naśladowania Jezusa w tych dziedzinach życia, które nadal ukształtowane są przez ich kulturowe przyzwyczajenia.
Uczniowie Jezusa powinni już być dojrzalsi w relacjach pomiędzy sobą i z innymi ludźmi. Powinni już umieć przebaczać i nie być przyczyną zgorszenia.
Jednak zamiast zastanawiać się nad jakością swojego życia, zastanawiali się nad swoją wartością i swoim znaczeniem przed Bogiem oraz nad znaczeniem darów i ról danych innym osobom.
Opanowała ich pokusa stosowania miary wielkości świata ludzkiego do mierzenia własnej wielkości w oczach Boga.
Wartości świata: panowanie, manipulowanie, niemoralność, siła, kompromis.
Wartości królestwa niebieskiego: prawda, miłość, przebaczenie, cierpliwość, radość, prawość, sprawiedliwość oraz uniżenie przed Bogiem.
Wielkość ucznia Jezusa jest tym większa, im większe jest jego poddanie się Bogu.
Patrząc na radosne dziecko, pokorne i poddane swoim rodzicom, rozumiemy rolę uczniów Jezusa w świecie. Osiągną więcej, będąc sługami, niż panami.
Kto przyjmuje Jezusa jak dziecko, przyjmuje Boga, który go posłał.
O znaczeniu człowieka wierzącego i jego pozycji w królestwie Boga, decyduje Bóg.
Uczniowie nie naśladują Jezusa we wszystkim. Jezus głosi królestwo Boże, zbawienie również swoim przeciwnikom, lokalnym przywódcom i nauczycielom religijnym i wielu innym ludziom. Jezus oczekuje, że i oni wejdą o królestwa i staną się Jego głosicielami. Ewangelia nie obejmie wszystkich ludzi, jeśli miałaby być głoszona tylko przez dwunastu, siedemdziesięciu dwóch, czy nawet pięciuset uczniów.
Uczniowie Jezusa pomyśleli, że tylko oni mają do Niego prawo. Uczniowie powinni być otwarci wobec tych, którzy działają „w imieniu Jezusa", chociaż nie należą do ich zespołu misyjnego. Powinni zrozumieć, że sami nie wykonają wyznaczonego im zadania. Powinni być wdzięczni Bogu, że są inni wierzący służący w tej samej sprawie.
Wkrótce niedojrzałość uczniów objawi się w gotowości do niszczenia ogniem wioski zamieszkiwanej przez ludzi z innego narodu, kultury i religii. Może to ich niedojrzałość będzie przyczyną odmowy kilku kandydatów na uczniów. Nie będą chcieli pójść z Jezusem i z nimi.
|