|
|
Łk 10,17-24
|
|
|
17 Kiedy wróciło tych siedemdziesięciu dwóch, z radością opowiadali: "Panie, na Twoje imię nawet demony są nam uległe". 18 Rzekł im: "Widziałem szatana, gdy jak błyskawica spadł z nieba. 19 Oto dałem wam możność stąpania po wężach i skorpionach i po wszelkim wojsku nieprzyjaciela, i nic was nie skrzywdzi. 20 Nie z tego jednak się cieszcie, że duchy są wam uległe, cieszcie się, że wasze imiona w niebie są zapisane". 21 Tej samej godziny rozradował się w Duchu Świętym i powiedział: "Uwielbiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś to przed uczonymi i mądrymi, a odsłoniłeś małym. Tak, Ojcze, bo tak Ci się podobało. 22 Mój Ojciec mnie wszystko przekazał. A nikt nie wie, kim jest Syn, z wyjątkiem Ojca, ani kim jest Ojciec, z wyjątkiem Syna i tego, komu Syn zechce odsłonić". 23 Zwracając się potem na osobności do swoich uczniów, powiedział: "Szczęśliwe oczy, które patrzą na to, na co wy patrzycie. 24 Zapewniam was, że wielu proroków i królów chciało zobaczyć to, na co wy patrzycie, a nie zobaczyli, i usłyszeć, a nie usłyszeli".
|
|
Siedemdziesięciu dwóch uczniów powróciło z pierwszej samodzielnej misji do wybranych przez Jezusa miast i wsi. On sam chciał tam pójść później. Uczniowie mieli przygotować ludzi na przyjście Jezusa jako Mesjasza, mieli mówić: "Już blisko was jest królestwo Boże", my już słyszeliśmy, widzieliśmy i uwierzyliśmy.
Jezus został napełniony Duchem Świętym podczas chrztu w Jordanie.
Napełnienie Duchem oznacza poddanie się prowadzeniu i mocy Ducha Świętego. Nie oznacza ilości, lecz postawę. O poddaniu życia Duchowi Świętemu czytamy kilka razy. Pismo święte opisuje, że owocem napełnienia Duchem Świętym jest radość, szczęście oraz uwielbienie Boga.
A gdy wrócili i z radością opowiedzieli: "Panie, na Twoje imię nawet demony są nam uległe". Uczniowie wykonaniem misji potwierdzili swoją wiarę i gotowość do służby. To nie same dary, lecz ufność i posłuszeństwo Jezusowi
sprawiło, że doświadczyli natychmiastowej skuteczności imienia Jezusa.
Zanim poszli, Jezus uzbroił ich mocą Boga, aby pokonywali skorpiony symbolizujące przeszkody stawiane przez ludzi na drodze czyjegoś powołania, aby zapanowali nad wężami czyli ze złymi duchami lub magią, aby przetrwali różne przeciwności. To, co dotąd mógł czynić Jezus, teraz może czynić wielu Jego uczniów.
Jezus rozradował się w Duchu Świętym i uwielbił swojego Ojca, Pana nieba, bo Judejczycy przyjmowali świadectwo o Nim już bezpośrednio od uczniów.
Jezus jest rozradowany owocem dotychczasowej służby i głośno uwielbia swojego Ojca, Boga. Wiara nie jest wyłączną dziedziną ludzi wykształconych, znaczących w świecie, przywódców religijnych, a nawet proroków. Wiara może zrodzić się w ludziach prostych, odrzuconych i poniżanych. Bo wiara jest ratunkiem, pomocą. Wiara rodzi nadzieję, zaufanie i przemianę życia na takie, które podoba się miłującemu ich Bogu.
Wiara ludzi prostych, przyciąga ich do Boga, a wiedza i mądrość zasłania Boga wielu innym. Zbawia wiara, a nie sama wiedza o Bogu. Zbawia wiara, a nie zarozumiałość z powodu własnych osiągnięć w judaistycznej pobożności.
Mądrość oznacza tu bardziej roztropność, rozsądek, doświadczenie, na które powołują się uczeni w prawie i faryzeusze, niż mądrość Bożą, która jest wywyższona w słowach i czynach Jezusa.
W społeczeństwie izraelskim, obok starej powstaje nowa kultura przemieniana przez Jezusa i ludzi królestwa Bożego - oparta na sprawiedliwości, pokoju i radości w Duchu Świętym.
|