|
|
Łk 11,1-4
|
|
|
Uczniowie Jezusa wrócili z różnymi obserwacjami z podróży misyjnej. Potem spotkali człowieka pytającego o sposób zbawienia i o to, kto jest jego bliźnim. Ostatnie opowiadanie dotyczyło tego, jakie różnice są pomiędzy Marią i Martą. Uczniowie zaczynają dostrzegać różnorodność motywacji, przekonań i postaw ludzi. Jednocześnie obserwują Jezusa, dojrzewają, zadają pytania i proszą.
Po zakończenie modlitwy przez Jezusa pewnego razu proszą: "Panie, naucz nas modlić się, tak jak Jan nauczył swoich uczniów". Wiara bez modlitwy jest obumarła, tak jak więź pomiędzy małżonkami, którzy nie rozmawiają, nie dzielą się wzajemnie uczuciami, nie polegają na sobie. Uczniowie odczuli jakiś brak. Czy dotąd się nie modlili?
Czy może powstać potrzeba uczenia modlitwy w kraju modlitwy? Modlitwa rozpoczynała listę uczynków pobożnych judaizmu. Dla wielu Judejczyków modlitwa była bardziej obowiązkiem religijnym, niż rozmową z Bogiem.
Dlatego Jezus na prośbę uczniów podał im wzór modlitwy, a właściwie bardziej schemat, plan rozmowy z Bogiem.
Najpierw człowiek, który zaufał Bogu powinien ugiąć się i poddać Ojcu, który jest w niebie przez uznanie Jego obecności i wielkości.
Potem powinien wywyższyć, uwielbić i uczcić Boga jako Świętego, czyli wolnego od grzechu, wady i winy. Uwielbić Boga - bo Bóg jest Miłością, On jest Najwyższy, jest Jedyny. Bóg jest Dobry, Sprawiedliwy, Wieczny, Wierny, Obecny, Łaskawy ...
Uczniowie święcą imię Boże, czyli głoszą, objawiają Je jako święte nie tylko słowami, lecz postępują tak jak Jezus. Jeśli żyliby inaczej, naraziliby imię Boże na niesławę wśród narodów, na profanację przez ludzi znających ich życie i wyznawaną wiarę.
Następnie w modlitwie ważne jest wyrażenie niezbędności panowania Boga w świecie, i oczekiwania, aby był Królem, Zbawicielem wszystkich ludzi. Przywoływanie królestwa Bożego to wyrażenie potrzeby zbawienia wszystkich ludzi, lub konkretnych ludzi.
W atmosferze uwielbienia i dziękczynienia wskazane jest przedstawianie Bogu potrzeb osobistych i potrzeb innych ludzi: Są to potrzeby
- fizyczne takie jak chleb, pokarm, niezbędny dzisiaj i na następny dzień oraz
- duchowe, na przykład doświadczanie Bożej miłości i przebaczenia grzechu, życia w mocy Ducha Świętego, ochrony przed próbami i doświadczeniami, a także potrzeby
- społeczne takie jak naprawianie konfliktów z innymi uczniami.
Bóg nie kusi. Uczniowie proszą Go, aby ochronił ich przed pobłądzeniem, aby nie zgrzeszyli, gdy będą poddani próbie, aby Bóg nie pozwolił im zejść z Jego drogi. Próby pochodzące od Boga nie prowadzą do grzechu, lecz wystawiają człowieka ufającego Bogu na doświadczenie wiarygodności Boga i Jego obietnic.
Bóg wysłuchuje modlitw tych, którzy Mu zaufali i Go miłują. Oni są Jego dziećmi. Bóg przygotował dla nich wiele darów, a szczególnie dar Ducha Świętego.
Czy będą chcieli wziąć to, co Bóg dla nich przygotował?
Czy będą oczekiwali od Boga tylko tego, o co sami poprosili?
|