Łk 11,37-41
37 Gdy skończył mówić, prosił Go jakiś faryzeusz, aby zjadł u niego obiad. Wszedł tam i usiadł przy stole. 38 Popatrzył ten faryzeusz i wyraził zdziwienie, że przed obiadem nie dokonał najpierw obmycia. 39 Pan powiedział do niego: "Otóż wy, faryzeusze, czyścicie zewnętrzną stronę kubka i półmiska, wasze natomiast wnętrze pełne jest zdzierstwa i zepsucia. 40 O bezmyślni, czy Stwórca strony zewnętrznej, nie stworzył także wewnętrznej? 41 Dajcież na jałmużnę to, co w środku, a wtedy wszystko będzie wam czyste.
 
Komentarz
    Lokalni przywódcy religijni razem z pozostałymi ludźmi słuchali nauczania Jezusa i często zapraszali Jezusa na posiłek. Opisywany tu obiad ma miejsce po zapowiedzi Jezusa, że odtąd będzie dokonywał mniej znaków wyjaśniających Jego pochodzenie od Boga, aż do znaku zmartwychwstania.

    Faryzeusze skrupulatnie przestrzegali nakazu mycia rąk jako elementu rytualnej czystości, mimo że zasada ta nie wywodziła się ze Starego Testamentu i mogła nawiązywać do wpływów greckich.

    Obmycie rąk miało na celu usunięcie częściowej nieczystości rytualnej nabytej np. na targu. Ręce zanurzano w wodzie lub polewano wodą z czystego naczynia. Faryzeusze mieli też przepisy dotyczące zanurzania naczyń w celu usunięcia ich nieczystości.

    W opinii faryzeuszów ich tradycja pochodziła od wielu pobożnych i mądrych nauczycieli, następców Mojżesza. W opinii Jezusa wiele dodatkowych wymogów stawianych przykazaniom Prawa, prowadziło do wypaczenia prostego przesłania Bożego.

    Kielichy do napojów według jednych nauczycieli religijnych musiały być czyste na zewnątrz, według innych czyste wewnątrz. Dla Jezusa winny być czyste i na zewnątrz, i wewnątrz. Jezus nawiązując do wymogów faryzeuszy wskazuje rozmówcy, że ważniejsza jest pomoc ludziom potrzebującym niż ścisłe przestrzeganie zwyczajów dotyczących czystości zewnętrznej.

    To co jest wewnętrzne oznacza w Nowym Testamencie serce, duszę, czyli ośrodek i źródło całego życia wewnętrznego: myślenia, uczuć i chcenia. Uczeń Jezusa niesie pomoc ludziom znajdującym się w potrzebie. Dla ucznia Jezusa ważniejsze od przestrzegania ludzkich tradycji jest kierowanie się w życiu wiarą i miłością.
Czy faryzeusz goszczący Jezusa stanie się Jego uczniem?
   
Łk 1,5-25  Łk 1,26-38  Łk 1,39-56  Łk 1,39-45  Łk 1,46-56  Łk 1,57-66  Łk 1,57-66.80  Łk 1,67-79  Łk 2,16-21  Łk 2,22-35  Łk 2,22-40  Łk 2,33-35  Łk 2,36-40  Łk 2,41-52  Łk 3,1-6  Łk 3,10-18  Łk 4,1-13  Łk 4,24-30  Łk 4,31-37  Łk 4,38-44  Łk 5,1-11  Łk 5,17-26  Łk 5,27-32  Łk 5,33-39  Łk 6,1-5  Łk 6,6-11  Łk 6,12-19  Łk 6,17. 20-26  Łk 6,20-26  Łk 6,27-38  Łk 6,36-38  Łk 6,39-45  Łk 6,39-42  Łk 6,43-49  Łk 7,1-10  Łk 7,11-17  Łk 7,18-23  Łk 7,24-30  Łk 7,36-50 . 8,1-3  Łk 8,1-3  Łk 8,4-15  Łk 8,16-18  Łk 8,19-21  Łk 9,7-9  Łk 9,11-17  Łk 9,18-24  Łk 9,18-22  Łk 9,22-25  Łk 9,28-36  Łk 9,43-45  Łk 9,46-50  Łk 9,51-56  Łk 9,51-62  Łk 9,57-62  Łk 10,1-12.17-20  Łk 10,1-9  Łk 10,13-16  Łk 10,17-24  Łk 10,21-24  Łk 10,25-37  Łk 10,38-42  Łk 11,1-13  Łk 11,1-4  Łk 11,5-13  Łk 11,14-23  Łk 11,27-28  Łk 11,29-32  Łk 11,37-41  Łk 11,47-54  Łk 12,1-7  Łk 12,8-12  Łk 12,13-21  Łk 12,32-48  Łk 12,35-40  Łk 12,39-48  Łk 12,49-53  Łk 12,54-59  Łk 13,1-9  Łk 13,10-17  Łk 13,18-21  Łk 13,22-30  Łk 13,31-35  Łk 14,1.7-14  Łk 14,12-14  Łk 14,25-33  Łk 15,1-32  Łk 15,1-10  Łk 15,1-3.11-32  Łk 15,3-7  Łk 16,1-13  Łk 16,1-8  Łk 16,9-15  Łk 16,19-31  Łk 17,1-6  Łk 17,5-10  Łk 17,7-10  Łk 17,11-19  Łk 17,20-25  Łk 17,26-37  Łk 18,1-8  Łk 18,9-14  Łk 18,35-43  Łk 19,1-10  Łk 19,11-28  Łk 19,41-44  Łk 19,45-48  Łk 20,27-40  Łk 20,27-38  Łk 21,5-19  Łk 21,5-11  Łk 21,12-19  Łk 21,20-28  Łk 21,25-28.34-36  Łk 21,29-33  Łk 21,34-36  Łk 22,14 - 23,56  Łk 23,35-43  Łk 23,44-53 - 24,1-6  Łk 24,13-35  Łk 24,35-48  Łk 24,46-53