|
|
Łk 13,1-9
|
|
|
1 W tym czasie przybyli jacyś ludzie i opowiedzieli Mu o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. 2 Na to im rzekł: "Czy myślicie, że ci Galilejczycy, skoro to ich spotkało, byli większymi grzesznikami niż wszyscy inni Galilejczycy? 3 Oświadczam wam, że nie, ale jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. 4 I czy myślicie, że owych osiemnastu, na których zawaliła się wieża Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż wszyscy ludzie mieszkający w Jeruzalem? 5 Oświadczam wam, że nie, ale jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie". 6 I opowiedział taką przypowieść: "Miał ktoś figowiec zasadzony w swojej winnicy. Przyszedł, aby poszukać na niej owocu. Jednak nie znalazł. 7 Powiedział więc opiekunowi ogrodu: "Oto od trzech lat przychodzę, by szukać na tym figowcu owocu i nie znajduję. Wykop go. Po co ma również tę ziemię czynić bezużyteczną!" 8 On na to mu rzekł: "Panie, zostaw go jeszcze na ten rok, żebym go okopał i dorzucił nawozu. 9 Może potem wyda owoc. Jeśli nie, każesz go wyciąć"".
|
|
Jezus przygotował uczniów do rozwiązywania konfliktów oraz zrozumienia praw fizycznych i duchowych, aby rozpoznać co jest sprawiedliwe w życiu społecznym. Prawda, którą głosi jest równie prosta jak znaki zapowiadające pewną zmianę pogody.
Jezus został poinformowany o okrutnym ukaraniu przez żołnierzy rzymskich judejskich przestępców. Jezus nie okazuje żadnej oznaki nienawiści czy chęci zemsty, gdy ludzie opowiadają mu o okrucieństwie Piłata i jego żołnierzy. Wzywa słuchaczy, by wyciągnęli wnioski z nieoczekiwanej śmierci innych, nawrócili się i przygotowali na sąd. Niektórzy słuchacze Jezusa wymagają poruszenia, bo są ociężali i nie przynoszą owocu: „Czy myślicie, że ci Galilejczycy, skoro to ich spotkało, byli większymi grzesznikami niż wszyscy inni Galilejczycy?”.
Jezus odwraca uwagę od Piłata i przestępców, a zwraca się do obecnych, by pokazać, że grzech niewiary jest równie wielki jak przestępstwo karane śmiercią. Grzech niewiary powoduje śmierć duchową, wieczną, jego skutki sięgają znacznie dalej niż skutki śmierci fizycznej.
Wszyscy Galilejczycy, a w domyśle wszyscy ludzie wszystkich czasów, potrzebują nawrócenia w znaczeniu tego słowa zastosowanym w tym fragmencie. W języku polskim słowo greckie oznaczające nawrócenie zostało przetłumaczone jako pokuta i odnosi się w sensie religijno moralnym do ciągłego, wielokrotnego nawracania się. W znaczeniu nowotestamentowym oznacza jednorazowe nawrócenie do Boga przez wiarę w Jezusa. Nawrócenie to "zmiana myślenia, odwrócenie myśli od czegoś", stąd późniejsze "żałowanie za coś, odczuwanie skruchy". To zmiana kierunku życia opartego na wzorze świata do wzoru, który pokazuje życie Jezusa.
Nawrócenie się owocujące zbawieniem czasem dokonuje się natychmiast po poznaniu Jezusa, niekiedy trwa dłużej, rok, a nawet dwa lata lub więcej, aż człowiek pokona w sobie opór przed panowaniem Boga w swoim życiu. Bóg daje człowiekowi na to czas, podobnie jak ogrodnik, który pragnie uratować drzewo figowe przed wycięciem, jeszcze nawozi je i okopuje.
Przykłady oparte o obraz figowca, który nie owocuje, a którego owoc jest oczekiwany, odwołują się do ponad dwóch lat służby Jezusa. Większość mieszkańców Galilei już o Nim słyszała, niewielu uwierzyło w Niego. Czy Jezus ma jeszcze czekać na ich wiarę? Każdy człowiek ma czas na decyzję uwierzenia aż do końca ziemskiego życia.
Dwukrotne wezwanie do nawrócenia opisywane w tym fragmencie wzbudzi pytanie, które wkrótce zostanie zadane Jezusowi: „Panie, czy tylko niewielu jest takich, którzy dostępują zbawienia?”.
|