|
|
Łk 14,12-14
|
|
|
Wiadomości o Jezusie krążące po Galilei docierały do wielu lokalnych przywódców religijnych. Kiedy Jezus przebywał w ich miejscowościach, zapraszali Go do swojego domu na posiłek, podczas którego trwały rozmowy Trwa posiłek i rozmowy gości. Po dyskusji Jezusa z innymi zaproszonymi faryzeuszami o tym czy w szabat może uzdrawiać mocą Boga oraz o zajmowaniu pierwszych miejsc przy stole, Jezus zwraca się do gospodarza.
Gospodarz przyjęcia mógł już uwierzyć w pochodzenie Jezusa od Boga, czyli, że jest Mesjaszem lub jest bliski takiej wiary. Dlatego Jezus przygotowuje go do roli swojego naśladowcy, do roli ucznia. Sprawiedliwość właściwa dla wiary polega na czynieniu tego, co podoba się Bogu. Przeciwne postępowaniu sprawiedliwemu jest życie obłudne, egoistyczne, oczekujące wzajemności odpłaty, czynienie czegoś na pokaz i szukanie poklasku ze strony gości.
Judejczycy pogardzali ludźmi, którym się nie powiodło. Do takich należeli ludzie ubodzy, sparaliżowani, chromi i niewidomi. Wywyższanie się polega na pogardzaniu ludźmi, którzy nie mogą odpowiadać za stan swojego zdrowia. Oni potrzebują pomocy, a spotyka ich odrzucenie. Takiej pomocy nie potrzebują ludzie, których gospodarz zaprosił na wspólny posiłek z Jezusem.
Postępowanie sprawiedliwe według znaczenia tego słowa w Nowym Testamencie oznacza czynienie tego, co słuszne. To co czyni sprawiedliwy Bóg jest wzorem dla Jego posłusznych dzieci.
Postępowanie sprawiedliwe przez św. Pawła jest często łączone z równoczesnym zachowaniem świętym, nienagannym, rozważnym, pobożnym oraz z prawdą, świętym Prawem Bożym i dobrym przykazaniem. „Sprawiedliwy dzięki wierze żyć będzie”. „Nie słuchacze Prawa są sprawiedliwi przed Bogiem, lecz usprawiedliwienia dostąpią wykonawcy Prawa” Bóg jest „sprawiedliwy i usprawiedliwia tego, kto [opiera się] na wierze w Jezusa.”
A św. Jan dodaje, że skoro Bóg jest sprawiedliwy, „to pamiętajcie, że również każdy, kto wykonuje to, co sprawiedliwe, z Niego jest narodzony” „Kto spełnia to, co sprawiedliwe, jest sprawiedliwy, tak jak On jest sprawiedliwy”.
Na tym etapie rozumienia sprawiedliwości gospodarz posiłku zrozumiał, że dzielenie się chlebem i innymi dobrami z potrzebującymi jest wykonywaniem sprawiedliwości, że lepiej otrzymać pochwałę od Boga, niż od ludzi.
Sprawiedliwość jako owoc wiary, oparta na zaufaniu i posłuszeństwie Bogu, przetrwa śmierć. Dlatego jeden z uczestników obiadu po tym wyjaśnieniu sprawiedliwości Bożej wyrazi oczekiwanie wierzących: „Szczęśliwy, kto będzie jadł chleb w królestwie Boga”. Nie wszyscy uczestnicy tego posiłku są zainteresowani wejściem do tego królestwa, nie są zainteresowani Bożym zbawieniem, a tylko ziemskim szczęściem i zadowoleniem.
|