|
|
Łk 6,17. 20-26
|
|
|
17 Po zejściu z nimi zatrzymał się na miejscu równinnym. [Była tam] liczna gromada Jego uczniów i wielka rzesza ludzi z całej Judei, i z Jeruzalem, i z nadmorskiego Tyru i Sydonu.
20 A On podniósł swoje oczy na swoich uczniów i mówił: Błogosławieni ubodzy, bo wasze jest królestwo Boże. 21 Błogosławieni, którzy teraz jesteście głodni, bo zostaniecie nasyceni. Błogosławieni teraz płaczący, bo śmiać się będziecie. 22 Błogosławieni jesteście, gdy ludzie gardzić wami będą, gdy was odsuną od siebie i znieważą, gdy z powodu Syna Człowieczego odrzucą wasze imię jako złe. 23 Zacznijcie w takim dniu cieszyć się i skakać z radości, bo oto w niebie wasza nagroda wielka. Przecież tak samo wasi przodkowie czynili z prorokami. 24 Natomiast wam, bogatym, biada, bo już macie swoją pociechę. 25 Biada wam, którzy teraz jesteście syci, bo głód cierpieć będziecie. 26 Biada, gdy wszyscy ludzie dobrze o was mówią, bo tak samo wasi przodkowie czynili z fałszywymi prorokami.
|
|
Wybór apostołów kończy samodzielne wykonywanie misji Jezusa. Do tego czasu mogli Go obserwować i uczyć się od Niego jako uczniowie. Od tego czasu Jezus rozpoczyna okres przygotowania pierwszych, dwunastu apostołów, jako posłanych, jako misjonarzy. Po modlitwie wybrał z licznego grona uczniów tych, o których był przekonany, że wytrwają w służbie do końca życia. Z nimi poszedł do pozostałych uczniów i wszystkich zainteresowanych Jego nauczaniem oraz szukających Jego pomocy.
Zaczął ich uczyć w Kazaniu na Równinie, krótszym od Kazania na Górze opisanego przez Mateusza. Łukasz tak jak Mateusz rozpoczyna nauczanie od błogosławieństw, ale dodaje też „biada".
Jezus kieruje do uczniów cztery zdania rozpoczynające się od słowa "błogosławieni", co w języku greckim znaczy również: "szczęśliwi, rozradowani". Musi być jakiś powód bycia błogosławionym, czy szczęśliwym. Błogosławieństwo jest owocem królestwa zapoczątkowanego przez Jezusa.
Królestwo Boże Budowa Królestwa Bożego rozpoczyna się od rozpoczyna się budować od poddawania się Jezusowi kolejnych ludzi przez wiarę w Niego i posłuszeństwo Jemu - "Panie bądź moim Panem, moim Królem. Jestem Twoim poddanym, bo Ty mnie umiłowałeś". Uczniowie już teraz mogą korzystać z obecności królestwa, jeszcze więcej doświadczą w przyszłości, kiedy otrzymają Ducha Świętego. Uczniowie jako „ubodzy", czyli pobożni, pokładają ufność jedynie w Bogu, swoim Królu.
Jezus jako Król ludu Bożego, jako Król wybranego ludu Izraela składa oświadczenie o statusie "poddanych" - uczniów: "błogosławieni, szczęśliwi". Nie dlatego, że się urodzili jako Judejczycy, lecz dlatego, że uwierzyli i stali się uczniami Jezusa. Paweł powie o tym samym do Rzymian i Greków "święci, zbawieni, ocaleni, uratowani", bo później i oni uwierzą w Jezusa Chrystusa.
Uczniowie Jezusa są już ludźmi innymi niż większość współczesnych. Oni już nie są uczniami faryzeuszów, ani innych judejskich nauczycieli religijnych. Oni są uczniami Jezusa. Muszą się jeszcze wiele nauczyć, lecz już są szczęśliwi, błogosławieni, rozradowani, bo spotkali Żywego Boga. Tak samo szczęśliwi jak człowiek z pierwszego Psalmu, który - "ma upodobanie w Prawie Pana, nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą."
Bóg jest ich Pocieszycielem, gdy płaczą.
On daje i wypełnia to, co obiecał.
On zaspokaja głodnych i pragnących Jego sprawiedliwości.
On jest Obrońcą uczniów znieważanych, oskarżanych, obmawianych z Jego powodu.
On pieczołowicie zabezpiecza nagrodę uczniów w niebie.
Dla tych powodów oni rozpoczęli służyć Jemu. Zostali wybawieni z niewoli diabła i zaprowadzeni do królestwa Syna Bożego.
Służba Jezusa opisywana przez Łukasza jest już szeroko rozwinięta. Mateusz umieścił błogosławieństwa na początku służby Jezusa. U Łukasza wyraźniejszy jest konflikt z tradycją religijną i ludźmi przeciwstawiającymi się Jezusowi, dlatego po błogosławieństwach pada słowo „biada".
„Biada" to okrzyk bólu lub gniewu, oznacza wezwanie do dokonania zmiany w ich sposobie myślenia i postępowania. Biada nie potępia ludzi zamożnych i obszarników, lecz wzywa do nawrócenia ludzi, którzy ufają sobie, a nie ufają Bogu. „Biada” ostrzega tych, którzy chcieliby zaliczyć się do błogosławionych ubogich bez wiary właściwej dla członków królestwa Bożego.
Uczniowie Jezusa będą wykonywali coraz więcej zadań, ale Jezus pozostanie w centrum służby - głoszenia i objawiania mocy Bożej. Błogosławieni uczniowie Jezusa muszą nauczyć się błogosławienia innych ludzi. O sposobie życia ludzi błogosławionych, Jezus będzie uczył w dalszej części Kazania na Równinie.
Dłuższe nauczanie Jezusa nazywane Kazaniem na Górze w odniesieniu do ewangelii według Łukasza jest nazywane Kazaniem na Równinie.
|