|
|
Łk 6,39-45
|
|
|
39 I opowiedział im przypowieść: "Nie może ślepy prowadzić ślepego. Czyż obaj nie wpadną do dołu? 40 Uczeń nie jest ponad nauczycielem; każdy natomiast, kto się wydoskonali, będzie jak jego nauczyciel. 41 Dlaczego patrzysz na ość w oku twojego brata, a we własnym oku drąga nie zauważasz? 42 Jak możesz swojemu bratu mówić : "Pozwól, bracie, że usunę tę ość, która jest w twoim oku", gdy ty nie patrzysz na drąg w twoim oku? Obłudniku, najpierw wyrzuć ten drąg ze swojego oka i wtedy przejrzysz do tego, by usunąć ość, która jest w oku twojego 43 Nie jest dobre drzewo, które wydaje zagrzybiony owoc, i podobnie nie jest zagrzybione drzewo, które wydaje owoc dobry. 44 Każde drzewo poznaje się po jego własnym owocu. Przecież z cierni fig nie zbierają ani nie zrywają winogron z jakiegoś kolczastego krzaka. 45 Dobry człowiek wydaje z dobrego składu [swojego] serca dobro, a zepsuty wydaje z zepsutego zepsucie. Bo przecież jego usta wydają słowa z tego, co wypełnia serce.
|
|
Po błogosławieństwach uczniów i po wezwaniu ich do błogosławienia innych oraz do przebaczania im, w Kazaniu na Równinie Jezus uczy teraz o dojrzałości przywódców i umiejętności rozwiązywania konfliktów.
Osiągnięcie dojrzałości przez uczniów Jezusa oznacza uczynienie ich kompetentnymi i samodzielnymi nauczycielami oraz przewodnikami.
Uczniowie byli ślepi, dopóki nauczanie Jezusa nie otworzyło im oczu. Kiedy zostaną pouczeni, będą mogli nauczać innych.
Dojrzały człowiek wierzący wybiera drogę prawdy, miłości i jedności, zanim takim się stanie musi przyjmować upomnienia, aby jego wiara była ufna i wdzięczna Bogu, aby jego miłość była miłością Bożą, a jego prawda prawdą Bożą Inaczej źle nauczą się ludzie, których będą prowadzić do Jezusa i za Jezusem.
Po lekcjach dotyczących różnych potrzeb uczniów teraz jedna z wielu lekcji na temat więzi i postaw społecznych. Uczniowie otrzymują kolejny wzór do naśladowania.
Konflikty pomiędzy ludźmi wymagają rozwiązania, opanowania, złagodzenia.
Źródłem konfliktów bywają rzeczy drobne, drugorzędne i trzeciorzędne uznawane przez kogoś za najważniejsze. Źródłem konfliktu faryzeuszy z Jezusem jest to, że oni chcą naprawić świat przez swoją tradycję, a Jezus przez wiarę w Niego i wejście do królestwa.
W życiu społecznym nie można jednak uniknąć konieczności dokonywania pewnych osądów, jak to czynią rodzice, narzeczeni, pracodawcy czy sędziowie. Jezus ostrzega jednak przed uzurpowaniem sobie prawa należnego ostatecznemu osądowi Boga, który jako jedyny zna ludzkie serca.
Uczeń Jezusa nie jest sędzią, sumieniem i cenzorem innych uczniów i bliźnich. W przeciwieństwie do Jezusa sąd ucznia jest ograniczony i częściowy. Uczniowie mają zachować ostrożność w wyrokowaniu, sądzeniu i ocenianiu bliźnich.
Uczniowie Jezusa poszukują rozwiązania sytuacji konfliktowych. Uczniowie będą dojrzali, jeśli przebaczenie zastąpi osądzanie, miłość zastąpi odrzucenie, dążenie do jedności będzie większe od powodowania podziałów.
Uczniowie mają stać się dojrzałymi, czyli zdolnymi do służenia Bogu w zróżnicowanym świecie. Służenie Bogu na wzór Jezusa przyniesie owoc dojrzałego życia wielu następnych uczniów. Służenie Bogu w stylu przeciwników Jezusa sprawi, że owoc będzie zagrzybiony, karłowaty i cierpki. To tak jakby figi i winogrona zarosły ciernie i chwasty. Winogrona i figi należały do najcenniejszych i najczęściej spożywanych owoców ziemi, a chwasty i ciernie były bezwartościowe.
Owocem wartościowym jest żywa dojrzała wiara uczniów odniesiona do słów i życia Jezusa. Owocem bezwartościowym są ci faryzeusze, którzy odciągają ludzi od prawdziwego Boga, wygłaszają przepowiednie, które się nie spełniają, głoszą praktyki religijne, w których nie ma Ducha Bożego.
Podobnie jak Mateusz, Łukasz zakończy Kazanie na Równinie relacją przypowieści o budowaniu domu na piasku lub na skale.
|