⁵ W Samarii doszedł do miasta o nazwie Sychar, w pobliże pola, które Jakub dał swemu synowi Józefowi. ⁶ Było tam źródło Jakubowe. Ponieważ Jezus był zmęczony drogą, usiadł przy tym źródle. Była godzina mniej więcej szósta. ⁷ Przyszła wtedy pewna kobieta z Samarii, by nabrać wody. Jezus odezwał się do niej: "Daj mi pić". ⁸ Jego uczniowie bowiem poszli do miasta, aby kupić jedzenie. ⁹ Na to Samarytanka odezwała się do Niego: "Jakże to Ty, Judejczyk, prosisz mnie, Samarytankę, bym dała Ci pić?" Bo Judejczycy nie zadają się z Samarytanami. ¹⁰ Jezus jej odrzekł: "Gdybyś pojęła dar Boga i kim jest Ten, który ci mówi: "Daj mi pić", sama poprosiłabyś Go i dałby ci wody żywej". ¹¹ Powiedziała Mu kobieta: "Panie, nawet czerpaka nie masz, a studnia jest głęboka. Skąd więc weźmiesz tej wody żywej? ¹² Czy Ty jesteś większy od naszego ojca, Jakuba, który dał nam tę studnię i on sam z niej pił, i jego synowie, i bydło jego?" ¹³ Jezus odpowiadając rzekł jej: "Ktokolwiek pije z tej wody, znowu będzie pragnął. ¹⁴ Kto natomiast napije się wody, którą ja mu dam, nigdy już pragnienia odczuwać nie będzie, bo woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu". ¹⁵ Rzekła do Niego kobieta: "Panie, daj mi tej wody, abym nie pragnęła i nie musiała chodzić tu czerpać". ¹⁶ Odpowiedział jej: "Idź, zawołaj swego męża i przyjdź tu". ¹⁷ Na to kobieta powiedziała Mu: "Nie mam męża". Rzekł jej Jezus: "Dobrze powiedziałaś: "Nie mam męża"; ¹⁸ bo pięciu miałaś mężów, a którego masz teraz, nie jest twoim mężem. To szczerze powiedziałaś". ¹⁹ Kobieta rzekła Mu: "Panie, widzę, że Ty jesteś prorokiem. ²⁰ Na tej górze nasi ojcowie oddawali cześć [Bogu], a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy cześć oddawać". ²¹ Jezus odpowiedział jej: "Wierz mi, kobieto, że zbliża się czas, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawać czci Ojcu. ²² Wy oddajecie cześć temu, czego nie znacie; my oddajemy cześć temu, co znamy, bo zbawienie przychodzi od Judejczyków. ²³ Zbliża się jednak czas, nawet już jest, gdy prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie; bo Ojciec szuka takich właśnie swoich czcicieli. ²⁴ Duchem jest Bóg, dlatego trzeba, aby Jego czciciele oddawali cześć w Duchu i prawdzie". ²⁵ Kobieta powiedziała Mu: "Wiem, że ma przyjść Mesjasz, zwany Chrystusem. Gdy on przybędzie, objawi nam wszystko". ²⁶ Oświadczył jej Jezus: "To jestem ja, rozmawiający teraz z tobą". ²⁷ Wtedy nadeszli Jego uczniowie i byli zdziwieni, że rozmawia z jakąś kobietą. Żaden jednak nie zapytał: "Czego potrzebujesz?", albo: "Dlaczego z nią rozmawiasz?" ²⁸ Kobieta tymczasem zostawiła swój dzban, poszła do miasta i powiedziała ludziom: ²⁹ "Chodźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział o wszystkim, co zrobiłam. Czy On nie jest Mesjaszem?" ³⁰ Wyszli z miasta i udali się do Niego. ³¹ W tym czasie uczniowie prosili Go, mówiąc: "Rabbi, zjedz coś". ³² On rzekł im: "Mam pokarm do zjedzenia, o którym wy nie wiecie". ³³ Na to uczniowie mówili między sobą: "Czy kto przyniósł Mu coś do zjedzenia?" ³⁴ Jezus rzekł im: "Moim pokarmem jest wykonać wolę Tego, który mnie posłał, i dopełnić Jego dzieło. ³⁵ Czyż wy nie mawiacie: "Jeszcze cztery miesiące, a zaczną się żniwa"? Oto co wam mówię: podnieście swe oczy i spójrzcie po polach, że białe już są do żniw. Już ³⁶ żniwiarz zapłatę otrzymuje i zbiera plon na życie wieczne, by siewca cieszył się razem ze żniwiarzem. ³⁷ Bo co do tego właściwe jest przysłowie: "Jeden sieje, drugi zbiera". ³⁸ Ja was posłałem zbierać żniwo, przy którym wy się nie trudziliście. Inni się trudzili, a wy weszliście w ich trud". ³⁹ Wielu Samarytan z tego miasta uwierzyło w Niego z powodu świadectwa kobiety, która mówiła: "Powiedział mi o wszystkim, co zrobiłam". ⁴⁰ Kiedy więc ci Samarytanie przyszli do Niego, prosili Go, by pozostał u nich. Został u nich przez dwa dni. ⁴¹ I jeszcze wielu więcej uwierzyło z powodu Jego słowa. ⁴² Do owej kobiety mówili: "Już nie z powodu twoich słów wierzymy, bo sami usłyszeliśmy i wiemy, że On naprawdę jest Zbawicielem świata".