¹ Zachorował pewien człowiek: Łazarz z Betanii, ze wsi Marii i jej siostry Marty. ² Ta właśnie Maria namaściła Pana wonnym olejkiem i swoimi włosami otarła Jego stopy. I to jej brat, Łazarz, zachorował. ³ Posłały więc do Niego obie siostry wiadomość: "Panie, choruje ten, którego jesteś przyjacielem". ⁴ Gdy to Jezus usłyszał, powiedział: "Ta choroba nie prowadzi do śmierci, lecz się pojawiła ze względu na chwałę Boga, aby dzięki niej Syn Boży dostąpił chwały". ⁵ A Jezus lubił Martę i jej siostrę, a także Łazarza. ⁶ Choć jednak dowiedział się, że jest chory, pozostał tam wtedy na miejscu, gdzie się znajdował, jeszcze przez dwa dni. ⁷ Dopiero potem powiedział do uczniów: "Chodźmy znowu do Judei". ⁸ Rzekli Mu na to uczniowie: "Rabbi, dopiero co Judejczycy próbowali Cię ukamienować i znowu tam pójdziesz?" ⁹ Jezus odpowiedział: "Czyż dzień nie składa się z dwunastu godzin? Jeśli ktoś chodzi za dnia, nie potknie się, bo widzi światło tego świata. ¹⁰ A jeżeli ktoś będzie chodził nocą, potknie się, bo światła mu brak". ¹¹ Tak powiedział, a potem rzekł im: "Łazarz, nasz przyjaciel, zasnął. Lecz pójdę, aby go obudzić". ¹² Na to uczniowie powiedzieli Mu: "Panie, jeśli usnął, wyzdrowieje". ¹³ Lecz Jezus mówił o jego śmierci, a im się wydawało, że mówi o zapadnięciu w sen. ¹⁴ Wobec tego Jezus powiedział im otwarcie: "Łazarz umarł. ¹⁵ I ze względu na was cieszę się, że mnie tam nie było, bo będziecie mogli uwierzyć. Chodźmy zatem do niego". ¹⁶ Wtedy Tomasz, zwany Didymos, odezwał się do współuczniów: "Chodźmy i my, aby z Nim umrzeć". ¹⁷ Po przybyciu dowiedział się Jezus, że Łazarz już od czterech dni spoczywa w grobie. ¹⁸ A Betania jest odległa od Jerozolimy o mniej więcej piętnaście stadiów. ¹⁹ Wielu Judejczyków przyszło do Marty i Marii, aby je pocieszać po bracie. ²⁰ Kiedy Marta usłyszała, że Jezus idzie, wyszła Mu naprzeciw, Maria natomiast siedziała w domu. ²¹ Marta powiedziała do Jezusa: "Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. ²² Lecz nawet i teraz jestem przekonana, że o cokolwiek poprosisz Boga, Bóg ci to da". ²³ Jezus jej rzekł: "Zmartwychwstanie twój brat". ²⁴ Odpowiedziała Mu Marta: "Wiem, że zmartwychwstanie przy zmartwychwstaniu ostatniego dnia". ²⁵ Jezus jej rzekł: "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Jeśli ktoś wierzy we mnie, choćby umarł, żyć będzie. ²⁶ A każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nigdy nie umrze. Czy wierzysz w to?" ²⁷ Odpowiedziała Mu: "O tak, Panie, ja już wierzę, że Ty jesteś Mesjaszem, Synem Boga, tym Przychodzącym na świat". ²⁸ Po tych słowach odeszła, zwróciła się do swej siostry, Marii, i po cichu jej powiedziała: "Nauczyciel jest tutaj i woła cię". ²⁹ Gdy ona to usłyszała, natychmiast się podniosła i pospieszyła do Niego. ³⁰ Bo Jezus jeszcze nie wszedł do wsi, lecz zatrzymał się tam, gdzie Go spotkała Marta. ³¹ Ci Judejczycy, którzy byli przy Marii w domu i pocieszali ją, gdy zobaczyli, że szybko wstała i wyszła, udali się za nią w przekonaniu, że idzie do grobu, aby tam płakać. ³² Tymczasem Maria, gdy doszła do miejsca, gdzie był Jezus, i zobaczyła Go, upadła Mu do stóp i powiedziała: "Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł". ³³ Kiedy Jezus zobaczył ją płaczącą i płaczących także Judejczyków, przy niej zebranych, wzruszył się głęboko, rozczulił się ³⁴ i zapytał: "Gdzie go pochowaliście?" Powiedzieli Mu: "Panie, chodź, zobacz". ³⁵ Jezus zapłakał. ³⁶ Na to Judejczycy mówili: "Patrzcie, jak go lubił". ³⁷ A niektórzy z nich rzekli: "To nie mógł On sprawić, skoro otworzył oczy ślepca, aby ten nie umarł!?" ³⁸ A Jezus znowu, gdy doszedł do grobowca, wzruszył się głęboko. Była to pewnego rodzaju pieczara i kamień od niej był zasunięty. ³⁹ Jezus powiedział: "Odsuńcie ten kamień". Na to rzekła Mu siostra zmarłego, Marta: "Panie, już cuchnie, bo cztery dni już tu leży". ⁴⁰ Jezus jej odpowiedział: "Czy nie mówiłem ci, że jeśli wiarę mieć będziesz, ujrzysz chwałę Boga?" ⁴¹ Odsunęli zatem ów kamień. Jezus podniósł oczy ku górze i rzekł: "Ojcze, dziękuję Ci, że mnie wysłuchałeś. ⁴² Ja wiem, że zawsze mnie wysłuchujesz, lecz powiedziałem tak ze względu na stojącą tu gromadę, aby uwierzyli, że Ty mnie posłałeś". ⁴³ Po tych słowach zawołał donośnym głosem: "Łazarzu, wyjdź stamtąd!!!". ⁴⁴ I wyszedł zmarły, choć nogi i ręce miał obwiązane opaskami, a jego twarz chustą była owinięta. Jezus im rzekł: "Odwińcie go i pozwólcie mu iść". ⁴⁵ Większość Judejczyków, którzy przyszli do Marii, po ujrzeniu tego, co uczynił, uwierzyło w Jezusa.