|
|
J 20,2-8
|
|
|
2 Pobiegła zatem i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus lubił, i powiedziała im: "Zabrali Pana z grobowca i nie wiemy, gdzie Go złożyli". 3 Wyszedł więc Piotr i ten drugi uczeń i udali się do grobowca. 4 Obaj biegli razem. Ten jednak drugi uczeń pobiegł szybciej niż Piotr i pierwszy przybył do grobowca. 5 Pochylił się i zobaczył leżące płócienne pasy, jednak nie wszedł tam. 6 Nadszedł potem Szymon Piotr, który za nim podążał. Wszedł on do grobowca i obejrzał leżące płócienne pasy 7 oraz chustę, która była na Jego głowie. Była ona nie razem z płóciennymi pasami, lecz leżała osobno, zwinięta, w jednym miejscu. 8 Dopiero wówczas wszedł także ten drugi uczeń, ten, który pierwszy przybył do grobowca. Zobaczył i uwierzył.
|
|
Starożytni Żydzi nie uważali świadectwa kobiety za wiarygodne w większości postępowań prawnych. Owo uwarunkowanie kulturowe mogło dodatkowo skłonić uczniów Jana oraz Piotra, by sami sprawdzili.
Jan i Piotr śpieszą się w drodze do grobu, aby sprawdzić informację Marii Magdaleny o pustym grobowcu oraz o rzekomym zabraniu ciała Jezusa i jego przeniesieniu w nieznane miejsce. Uczniowie zaglądają do grobu, a potem wchodzą i oglądają to, co pozostało. Zastanawiają się.
Gdyby to złodzieje wykradli ciało Jezusa, zabraliby je razem z płótnami, a gdyby nawet je pozostawili, leżałyby w nieładzie. Ktokolwiek je pozostawił, bardzo schludnie je poukładał. Chusta, którą przykrywano twarz, była nie tylko „złożona", lecz „zwinięta", co wskazywałoby na staranny sposób, w jaki to uczyniono albo, że w dalszym ciągu była zwinięta w taki sposób, w jaki umieszczono ją na głowie Jezusa. Znaczyłoby, że Jego ciało zmartwychwstało wprost z płócien i chust, jakimi było owinięte.
Wiara ucznia Jana w to, że Jezus zmartwychwstał, mogła być spowodowana sposobem, w jaki były ułożone płótna. Jan podkreśli dalej, że gdyby uczniowie rozumieli Pismo, już wtedy uwierzyliby w zmartwychwstanie Jezusa.
Dzieło zbawienia zostało dokonane. Zmartwychwstanie Jezusa, Syna Bożego otworzyło dostęp do skutków Jego ofiary na krzyżu. Nowy Testament opisuje je jako przebłaganie, odkupienie, pojednanie, usprawiedliwienie oraz zbawienie. Wiara obejmująca przekonanie, że Jezus umierał również za mnie, pozwala na przyjęcie w darze od Boga wszystkich skutków śmierci Jezusa na krzyżu. Ta wiara pozwala nam wyznać, że Jezus Chrystus jest Panem i Zbawicielem.
Syn Boży może wrócić do Boga Ojca. Bóg staje się Ojcem wszystkich wierzących - wszystkich Bożych dzieci. Zbawienie staje się dostępne dla ludzi z wszystkich narodów świata.
|