J 14,21-26
21 Kto trzyma się moich przykazań i zachowuje je, to właśnie on mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie miłowany przez mojego Ojca. Również ja go będę miłował i objawię mu siebie". 22 Zapytał Go Juda, ale nie Iskariota: "Panie, co się stało, że masz nam objawić siebie, a światu nie?" 23 Jezus mu na to odrzekł: "Jeśli ktoś będzie mnie miłował, przestrzegać będzie mojej nauki. Ojciec mój także będzie go miłował, i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego sobie uczynimy. 24 Kto mnie nie będzie miłował, nie będzie przestrzegał moich nauk; a nauka, którą słyszycie, nie jest moja, lecz Tego, który mnie posłał: Ojca. 25 To wszystko wam powiedziałem, będąc z wami. 26 Ów Rzecznik natomiast, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was o wszystkim pouczy i przypominać wam będzie wszystko, co ja wam powiedziałem.
 
Komentarz
    Uczniowie nie zostaną sierotami, nie są osamotnieni, Jezus powróci do nich w postaci Ducha. Tak jak był pomiędzy nimi, tak teraz będzie w każdym człowieku, który w Niego uwierzył. Jezus napomina na koniec uczniów, by cieszyli się z powodu Jego powrotu do Ojca. Słowa Jezusa mają zapobiec ich zachwianiu przez nadchodzące wydarzenia.

    Jezus jest drogą prowadzącą do Boga Ojca, drogą dzieł, jakie spełniał. Tym, którzy uwierzą i pójdą za Nim obiecuje, że będą spełniać jeszcze większe dzieła. Miarą wielkości nie jest znaczenie duchowe, ale rozmiar dzieł. Uczniowie będą świadkami uwierzenia w Jezusa wielu tysięcy ludzi jednego dnia. Będą zdumieni, widząc ludzi z innych narodów zainteresowanych Jezusem.

    Uczniowie naśladując Jezusa, będą Go miłowali. Wypełniając dzieła Jezusa i miłując Go, będą bardziej umiłowani przez Ojca. Bóg miłuje wszystkich ludzi, bardziej tych, którzy, stali się Jego dziećmi, a jeszcze bardziej wytrwałych na drodze do Niego.

    Po pytaniach Filipa i Tomasza powstałych po zapowiedzi odejścia Jezusa do Ojca, kolejne pytanie nasunęło się Judzie, dlaczego Jezus objawi się uczniom, którzy Go znają, a nie światu, który Go nie zna lub nie rozumie.

    To oni, uczniowie i apostołowie, objawią Syna Bożego światu. Jezus objawi się im na nowo Jako Duch Chrystusowy. Uczniowie będą uczyć się życia w Duchu Świętym, bo tylko takie życie poznają ci, którzy uwierzą w Jezusa, chociaż nigdy Go nie widzieli.

    W kulturze judaistycznej istniało przekonanie, że Bóg objawił się tylko ludowi Izraelskiemu. Nauczyciele judaistyczni mówili o Bogu obecnym w szczególny sposób pośród studiujących Jego Prawo.
Jezus mówi o Bogu, który zamieszka na stałe w każdym wierzącym i uczyni go indywidualną świątynią Jego obecności. “Stary Testament nauczał, że Bóg mieszkał w swojej świątyni i pośród swojego ludu, Jego prawa zostały zapisane w sercach wiernych Mu ludzi oraz Jego Duch działał przez Jego proroków.”
Duch Święty będzie działał nie tylko przez proroków, ale przez każdego, kto w (Niego) uwierzy w Syna Bożego.

    Obecność miłującego Ojca i syna Boga przez Ducha w każdym człowieku, który ufnie spoczął w Bogu objawi się przez pouczenie i przypomnienie całego ziemskiego życia Jezusa, tego, czego nauczał i co czynił.

    Nauczanie polega na wyjaśnianiu i dalszym rozwijaniu słów i zdarzeń. Ważnym sposobem starożytnego nauczania było pamięciowe przyswajanie wypowiedzi i tekstów. Przypominanie odnosi się do zrozumienia nauki i czynów Jezusa. Duch Pocieszyciel nie przyniesie nauki niezależnej od objawienia udzielonego w Jezusie. Duch Boży będzie mówił do uczniów wpatrzonych w Syna Bożego i poznających Go.

    Uczniowie otrzymają Ducha, staną się świątynią Boga. Zanim pójdą objawiać Syna Bożego całemu światu, potrzebują jeszcze pokoju Bożego.