|
|
J 14,15-21
|
|
|
15 Jeśli mnie będziecie miłować, zachowacie moje przykazania; 16 a ja poproszę Ojca, i da wam innego Rzecznika, aby zawsze był z wami - 17 Ducha prawdy, którego świat nie jest zdolny przyjąć, bo ani Go nie widzi, ani nie zna. Wy Go znacie, bo przebywa z wami i w was będzie. 18 Nie pozostawię was sierotami. Przyjdę do was. 19 Jeszcze tylko trochę i świat mnie już nie będzie oglądał, lecz wy będziecie mnie oglądać, bo ja żyję i wy żyć będziecie. 20 W owym dniu zrozumiecie, że ja w moim Ojcu, a wy we mnie jesteście, jak i ja w was. 21 Kto trzyma się moich przykazań i zachowuje je, to właśnie on mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie miłowany przez mojego Ojca. Również ja go będę miłował i objawię mu siebie".
|
|
Odpowiadając na pytania uczniów, Jezus mówi o Duchu Pocieszycielu, Duchu Prawdy, o kimś kto teraz jest pomiędzy nimi, kto potem będzie w nich.
Na ziemi Bóg nie znalazł nikogo zdolnego do odkupienia ludzkości, dlatego odnalazł w sobie i posłał swojego Syna, by złożył ofiarę przebłagalną ze swojego życia i objawił Go w świecie.
Na ziemi Bóg nie znalazł nikogo zdolnego do poprowadzenia swoich dzieci, które od Syna wzięły życie wieczne, i słuchają Jego głosu, dlatego odnalazł w sobie jako Ojcu i swoim Synu, Ducha Chrystusowego, Pocieszyciela, „tego Drugiego, takiego jak Pierwszy”. Tradycja tłumaczeń mówi o Nim - Pocieszyciel, a nowy przekład ks. Popowskiego - „Rzecznik”. Etymologicznie zaś jest to ktoś: " zdolny do udzielania zachęty, odwagi, pomocy; zdolny do pokrzepiania", dlatego "Orędownik, Rzecznik, Pocieszyciel".
Uczniowie widzą Jezusa, a pomiędzy nimi jest Syn Boży. Duch Pocieszyciel już jest między nimi. Jest to Duch zachęty, odwagi, pomocy, On znajdzie w nich swoje mieszkanie, które zostanie nazwane świątynią. Duch będzie w nich na zawsze.
Jezus wyjaśnia odtąd różne funkcje Ducha Świętego, a ewangelia według św. Jana przedstawia to w rozdziałach od 14 do 16. Pierwsza opisana rola Ducha, to pomoc uczniom Jezusa, którzy są gotowi pełnić Jego dzieło, według Jego wzoru i Jego wskazówek.
Uczniowie potwierdzą swoją miłość do Jezusa zachowując Jego przykazania, czyli naśladując Jego postępowanie. Przykazanie w Nowym Testamencie najpierw oznacza wskazówkę, pomoc, a potem przepis, polecenie czy nakaz.
Uczniowie będą potrzebowali rady, pomocy, zachęty i odwagi do wykonania dzieł podobnych do dzieł Jezusa. Tę rolę spełni Duch Święty w stopniu nie mniejszym niż czynił to Jezus.
Najpierw wiara, potem umiłowanie Jezusa, a dalej posłuszeństwo przykazaniom Jezusa. W końcu każdy uczeń doświadczy umiłowania przez Ojca, miłości Syna, a Duch uczyni Jezusa obecnym w ich życiu. Nie będą osamotnieni, opuszczeni, bezradni.
Po powrocie Jezusa do Ojca uczniowie mogą odczuć opuszczenie, samotność, rozczarowanie, lęk, brak przygotowania do służby. Duch posiada wszystkie zdolności Jezusa, które poznajemy od początku tej ewangelii. Jezus jest próbowany, doświadczany, dlatego może przyjść z pomocą uczniom przez Jego Ducha.
Prawda, której świat nie jest zdolny przyjąć to etymologicznie „wolność od nieszczerości w postępowaniu, wolność od obłudy, od zatajania swych myśli i czynów.” Prawda, której świat nie przyjmuje, to treść ewangelii, to że Bóg teraz jest obecny i działa. Duch Prawdy prowadzi uczniów drogą prawdy - ku pełniejszemu objawieniu Jezusa, który sam jest Prawdą.
Wyjaśniając rolę Ducha Jezus powie dalej o Nim, że nauczy i przypomni im słowa Jezusa, że będzie świadczył wobec ludzi, przekona świat w sprawie grzechu, sprawiedliwości i sądu. Duch będzie obecny, chociaż nie będzie widoczny, będzie dostępny uczniom, tak jak był Jezus.
Od wiary i dojrzałości uczniów, obecnych i przyszłych, będzie zależało czy będą opierać swoje życie na Duchu Świętym, czy może zachwycą się inną prawdą?
|