J 17,1-11
1 Tak powiedział Jezus, a potem podniósł swe oczy ku niebu i zaczął się modlić: "Ojcze, nadszedł czas. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie chwałą otoczył, 2 zgodnie z tym, że Mu dałeś władzę nad każdą istotą cielesną, aby wszystko, co Mu dałeś, przekazał im na życie wieczne. 3 A na tym polega życie wieczne, aby poznawali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś: Jezusa Chrystusa. 4 Ja na ziemi otoczyłem Cię chwałą przez wypełnienie zadania, które mi dałeś do spełnienia. 5 A teraz Ty, Ojcze, otocz mnie przy sobie tą chwałą, którą miałem przy Tobie, zanim stał się świat. 6 Objawiłem Twoje imię tym, których mi dałeś ze świata. Twoimi byli, a mnie ich dałeś i oni Twą naukę zachowali. 7 Teraz się dowiedzieli, że wszystko, co mi dałeś, jest od Ciebie. 8 Bo słowa, które mi przekazałeś, przekazałem im, a oni przyjęli i naprawdę poznali, że od Ciebie wyszedłem. Uwierzyli też, że Ty mnie posłałeś. 9 Ja za nimi proszę; nie za światem proszę, lecz za tymi, których mi dałeś, bo są Twoimi. 10 I wszystko moje, Twoje jest, a Twoje moje, a w nich jestem otoczony chwałą. 11 Ja już nie będę na świecie, a oni będą na świecie, ja bowiem idę do Ciebie. Ojcze święty, zachowaj ich w moim imieniu, które mi dałeś, aby jak my jedno byli.
 
Komentarz
    Modlitwa Jezusa, Syna Bożego kończy wieczerzę paschalną. Jako gospodarz wieczerzy Jezus przeprowadza swoich Dwunastu gości od umycia nóg, przez nauczanie i rozmowę do modlitwy.

    Modlitwa zamyka objawianie się Jezusa jako umiłowanego Syna, posłanego przez Ojca, który teraz do Niego powraca. Jego powrót do pełni swojej chwały dokona się przez krzyż. Jezus rozpoczyna modlitwę od wyrażenia własnych potrzeb, potem modli się za uczniów i świat, do którego ich wysyła.

    W pierwszej części modlitwy Jezus rozmawia z Ojcem o kończącym się wypełnianiu przez Niego zadania na ziemi. Rezultatem tego dzieła jest odnowione i pełniejsze poznanie Boga oraz udostępnienie ludziom wierzącym zbawienia Bożego, opisywanego jako życie wieczne. Bez interwencji Boga w świecie przez swojego Syna, droga do Boga byłaby nadal wieloraka, a zbawienie różnie postrzegane. Bóg objawiony w Synu jest teraz jedynym, a zbawienie jest zrozumiałe i pełne.

    Moc i władza udzielona Synowi przez Ojca ujawniła się w udzielaniu życia wiecznego i w sądzie. Uczniowie, Nikodem, Samarytanie, niewidomy z Jerozolimy poznali życie i doświadczyli sądu, kiedy uwierzyli.
Śmierć i zmartwychwstanie Jezusa nie są jedynie przemijającym wydarzeniem, lecz są przełomem, który otwiera drogę do nowego świata.
To już nie będzie świat rozumiany jako świat poddany deprawacji i trwający we wrogości w stosunku do Boga. To będzie świat pojednany z Bogiem i odnowiony w Chrystusie Jezusie.

    Otaczanie się wzajemnie chwałą przez Ojca i Syna polega na udostępnieniu poznania Boga jako Ojca i Syna, a także na poznaniu ich jedności. Pomimo tego rozróżnienia Bóg pozostaje jeden i jedyny. Przyjęcie przez Jezusa chwały Ojca jest równoznaczne ze stwierdzeniem, iż jest On Bogiem.

    Bóg objawiał się przed Chrystusem jako Ojciec, a teraz objawia się i zostaje rozpoznany jako Syn. W otoczeniu Jezusa są ludzie, którzy w to nie tylko uwierzyli, lecz także umiłowali Syna.

    Poznanie Boga nie polega na zgromadzeniu wiedzy o Bogu, ale na zaufaniu Mu. Tutaj nacisk został położony na osobisty związek człowieka z Jezusem Chrystusem. Definicja życia wiecznego w ewangelii według św. Jana mówi o zbawieniu wynikającym z poznania jedynego prawdziwego Boga i Syna.

    Jezus jest więcej niż sprawiedliwym, okazującym doskonałe posłuszeństwo człowiekiem, powołanym przez Boga, który został wywyższony i otoczony chwałą “w niebie". Jezus jest “z Boga" bardziej, niż mogli to sobie wyobrazić jego przeciwnicy.

    Jezus zaczyna modlić się za uczniów. Zanim pójdą do świata, Jezus oddaje ich Ojcu. Najpierw potwierdza ich wiarę i misję. Oni pozostaną w tym świecie, który Jego odrzucił. Oni potrzebują pomocy i mocy. Konflikt ze światem jest nieuchronny.

    Uczniowie wybrani przez Boga, którzy przyjęli objawienie udzielone przez Jezusa są owocem Jego misji. Uczniowie ci znają prawdziwe pochodzenie Jezusa i wiedzą, że Bóg jest źródłem wszystkiego, co Jezus mówił i co czynił.

    Zostali oni wyrwani ze “świata" oznaczającego także niewiarę i nienawiść, z jaką spotkał się Jezus. Uczniowie posiadają nową więź z Bogiem, bo do Boga mogą zbliżyć się jedynie ci, którzy umiłowali Jego Syna i uwierzyli Synowi.

    Jezus powraca do Ojca, a zadania, dzieła w świecie będą dalej wykonywali uczniowie przygotowani do tej roli. Oni zajmą Jego miejsce “w świecie".

    Tak jak Jezus przed rozpoczęciem służby poddał się próbie na miejscu pustynnym, tak uczniowie zostaną poddani próbie już niebawem. Jezus prosi Ojca, by ich ochronił, by smucąc się, szybko powrócili do jedności rozbitej reakcjami na aresztowanie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa.