J 17,11-19
11 Ja już nie będę na świecie, a oni będą na świecie, ja bowiem idę do Ciebie. Ojcze święty, zachowaj ich w moim imieniu, które mi dałeś, aby jak my jedno byli. 12 Gdy byłem z nimi, ja ich zachowywałem w imieniu Twoim, które mi dałeś, i ustrzegłem ich. Żaden z nich nie zginął - z wyjątkiem owego syna zatracenia - i tak wypełniło się Pismo. 13 Teraz idę do Ciebie i to mówię na świecie, aby mieli w sobie moją radość pełną. 14 Ja przekazałem im Twoją naukę, a świat zaczął ich nienawidzić, bo oni nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata. 15 Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, lecz żebyś ich zachował od zepsucia. 16 Oni nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata. 17 Poświęć ich dla prawdy. Prawdą jest Twoje słowo. 18 Jak mnie posłałeś na świat, tak i ja na świat ich posłałem. 19 Za nich ja siebie poświęcam, aby i oni byli poświęceni dla prawdy.
 
Komentarz
    Uczniowie wysłani do świata zostali objęci modlitwą Jezusa. Ojciec ma ich otoczyć opieką w dniach zbliżającej się próby ich wiary i dojrzałości.
Jezus zdaje Ojcu raport: “zachowywałem ich w imieniu Twoim”, “ustrzegłem ich”, “przekazałem im Twoją naukę”.

    Uczniowie są przygotowani do służby w świecie. Zostali z tego świata wyodrębnieni do nowej wspólnoty ludu Bożego. Wyrwani ze świata deprawacji, niewiary i wrogości. Nie zostali jednak oddzieleni od ludzi, lecz byli jak Jezus, który nie jest ze świata, a zbliżył się do życia tak wielu ludzi, umiłował ich i miał pośród nich przyjaciół.

    Bóg uświęcił swój lud izraelski, czyli oddzielił go od narodów, nadając mu Prawo. Naśladowcy Jezusa zostali oddzieleni od świata, ale nie od narodów.

    Jezus był pasterzem uczniów, stracił jednego z nich, Judasza. On nie poznał prawdy, nie zrozumiał tego, kim jest Jezus. Judasz oddalił się od owczarni, jak apostata. Uczeni żydowscy pisali o takich ludziach, że ich los jest gorszy niż pogan, którymi Judejczycy pogardzali.

    Radość uczniów, gdyby miała się opierać na jedności uczniów nie byłaby pełną. Pełną jest radość Jezusa oparta na wierności Ojca. Uczniowie mają wziąć tę radość, czyli ufnie oprzeć się na Ojcu, który wysłucha każdą ich prośbę, nie tylko w najbliższych dniach.

    Władca świata, Zły nie miał wpływu na Jezusa, ale uczniowie Jezusa muszą być strzeżeni przed Złym. Uczniowie już nie są ze świata, ale przynajmniej w określonych warunkach i okolicznościach znajdują się w zasięgu jego wpływu.

    Uświęcenie jest przeciwwagą dla działania Złego. Dziełem Złego są występki i grzechy. Dziełem Ducha Świętego, który zostanie posłany do uczniów jest uświęcenie i objawianie w swoim życiu świętości Jezusa, pomimo presji świata i Złego.

    Jezus dawał świadectwa o tym, co widział i słyszał u Ojca. Teraz, gdy uczniowie przyjęli już słowa wypowiedziane przez Jezusa, posiadają prawdę i zostają posłani, by złożyć świadectwo światu.

    Uczniowie zostali wysłani do świata. Jezus prosi Ojca, aby ochraniał ich w czasie, gdy On poświęci swoje życie dla odkupienia i zbawienia wszystkich uczniów. Uczniowie zaś mają poświęcić swoje życie dla prawdy. Od tego, czy to zrobią będzie zależała jedność pomiędzy nimi.

    Prawda, pokój, miłość i radość zadecydują o jedności uczniów. Za kilka dni i miesięcy, a po latach i wiekach może zrodzić się pytanie o jedność wraz z pytaniem, czy Jezus, w którego Oni uwierzyli i Jego umiłowali jest dzisiaj tym samym. Prawda o Jezusie, Synu Boga, Bogu, ma przeniknąć ducha, duszę i ciało każdego ucznia.