|
|
J 3,14-21
|
|
|
14 A jak Mojżesz na pustyni umieścił wysoko węża, tak trzeba, aby Syn Człowieczy został umieszczony wysoko, 15 aby każdy wierzący w Niego otrzymał życie wieczne. 16 Bo tak Bóg umiłował świat, że Syna jednorodzonego wydał, aby każdy wierzący w Niego nie zginął, lecz otrzymał życie wieczne. 17 I nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził ten świat, lecz aby świat dzięki Niemu został zbawiony. 18 Kto wierzy w Niego, nie podlega sądowi; a kto nie wierzy, już jest osądzony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. 19 A przedmiot sądu jest taki: światło przyszło na świat, a ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światło; bo ich uczynki były zepsute. 20 Przecież kto źle postępuje, nienawidzi światła i nie idzie do światła, aby jego uczynki nie zostały potępione. 21 A kto spełnia, co do prawdy należy, idzie do światła, by widoczne się stały jego uczynki, że w Bogu zostały dokonane".
|
|
Nikodem umówił się z Jezusem na nocną rozmowę, aby sprawdzić, czy Jezus jest oczekiwanym Zbawicielem. Nikodem jest ważną osobą w Izraelu, pyta o nowe narodzenie się z Ducha. Jezus odpowiada na jego pytania dokładnie i jednoznacznie, bez przypowieści.
Nowe narodzenie z Ducha polega na uwierzeniu w miłość Boga wyrażoną w śmierci Syna za wszystkich ludzi, aby nie zginął na wieki żaden wierzący. Wiara to całkowite zaufanie Bogu, co do teraźniejszości i wieczności. Wiara w to, że tylko Jezus Chrystus może uratować każdego człowieka od śmierci wiecznej. Nikt inny i nic innego. Ani częste posty, ani długie modlitwy, ani dobroczynność, ani darowizny, jeśli są czynione bez wiary w moc zbawczą ofiary Chrystusa.
Zbawienie przyjmuje się z takim zaufaniem, jak za czasów Mojżesza na pustyni, gdy ufne spojrzenie na miedzianego węża ratowało przed śmiertelnym ukąszeniem węża.
Jezus zostanie wywyższony na krzyżu i wywyższony w chwale. "Jezus powraca do nieba przez krzyż, “wywyższony" na krzyżu jak wąż na pustyni, który przyniósł uzdrowienie Izraelitom."
Uwierzenie zbawcze jest jednorazowym aktem zaufania Bogu, że Jezus Chrystus z powodu pełnej bezwarunkowej miłości wyrażonej w dobrowolnej śmierci ratuje od śmierci wiecznej, Daje ono pewny i pełny dostęp do życia wiecznego, do zbawienia.
Uwierzenie oznacza ufne przylgnięcie do Chrystusa Zbawiciela. Wiara jest kontynuacją uwierzenia. Wiara polega na umiłowaniu Jezusa Chrystusa i staniu się Jego uczniem oraz naśladowcą. Bóg oczekuje od człowieka takiej wiary, która otwiera całe życie człowieka na doświadczania miłości Boga, jaką Bóg miłuje swoje dzieci.
Życie wieczne, królestwo Boże i zbawienie opisują w Nowym Testamencie czytelnikom pochodzącym z różnych kultur tę samą duchową rzeczywistość. Mówią o zbawieniu, które teraz się rozpoczyna, dokonuje, jest nieprzemijające, wypełnia się i osiąga doskonałość. Rozpoczyna się teraz, a jest wieczne. Jeśli Nikodem zaufał Jezusowi, to już teraz zaczął doświadczać nowego życia.
Jezus rozmawia z człowiekiem wykształconym, więc życie wieczne zostaje zdefiniowane jako zbawienie, które Nikodem zrozumie jako Boże wybawienie, ratowanie, ocalenie, chronienie lub uwalnianie. Działanie Jezusa jest więc działaniem zbawczym, a nie tylko nauczycielskim. Jezus jest nie tylko Rabbim, jest Panem, Zbawicielem.
Miłość Boga Ojca polega na przygotowywaniu ofiary z Jednorodzonego, to znaczy szczególnego, umiłowanego Syna. Wzorem miłości Boga jest Abraham gotowy poświęcić swojego jedynego syna Izaaka.
Światło i ciemność wyjaśniają dlaczego ludzie odrzucają zbawienie przygotowane przez Boga. Światłem jest pełen miłości Syn Boży, ciemnością są obłudne uczynki faryzeuszy.
"Zbliżanie się do światła" mówi o człowieku takim jak Nikodem, który poszukuje prawdy i przyjmuje prawdę. Inni nauczyciele religijni, znajomi Nikodema, nie zbliżają się do światła, aby nie objawiła się ich niewiara i obłuda religijna.
Wiara powoduje uwolnienie od sądu, który miałby wykazać uczynki, za które Jezus złoży na krzyży ofiarę wykupienia, odkupienia. Jezus przyjmie na siebie oskarżenia za złe czyny tych, którzy w Niego uwierzyli.
Sąd tych, którzy nie uwierzyli już się dokonał, bo nie ma nikogo, kto by ich obronił, kto wstawiałby się za nimi. Sami nie mogą siebie obronić.
Słowo "sąd" nie oznacza tu wartościowania uczynków, lecz podział ludzi według ustalonego kryterium. Tym kryterium jest wiara, a nie doskonałość moralna. Sąd polega na uczynieniu z uwierzenia kryterium podziału ludzi na tych, którzy przyjęli zbawienie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i na tych, którzy tego zbawienia nie przyjęli.
Jezus nie przyszedł na świat, aby moralizować, potępiać czy karać. Jezus Chrystus złoży swoje życie w ofierze, aby podać rękę tym, którzy potrzebują ratunku w przejściu nad przepaścią, jaka występuje pomiędzy wiecznym potępieniem, a wiecznym życiem.
Nikodemem uwierzył, że Jezus jest prawdziwym Synem Bożym i jedynym Zbawicielem świata. Kolejne świadectwo o Mesjaszu wyda Jan Chrzciciel, który jest rozradowany tym, że coraz więcej ludzi idzie za Jezusem.
|