|
Mt 6,7-15
|
|
7 W modlitwie nie paplajcie jak poganie. Oni uważają, że dzięki ich wielomówności zostaną wysłuchani. 8 Nie upodabniajcie się do nich, gdyż wasz Ojciec wie, czego potrzebujecie, zanim Go poprosicie. 9 Wy zatem tak się módlcie: "Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech imię Twoje będzie święcone, 10 niech przyjdzie Twoje królestwo, niech wola Twoja się spełni, jak w niebie, tak i na ziemi. 11 Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. 12 Przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczyliśmy naszym winowajcom 13 I na próbę nas nie wystawiaj, lecz od zepsucia nas uratuj". 14 Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, przebaczy i wam wasz Ojciec niebieski; 15 a jeśli nie przebaczycie ludziom, to i Ojciec wasz nie przebaczy waszych przewinień.
|
Jezus wykazał błędy nauczycieli religijnych w rozumieniu i wyjaśnianiu Prawa. Wykazuje różnice między pobożnością jakiej oczekuje Bóg a pobożnością faryzeuszy. Po omówieniu jałmużny rozumianej jako różnorodna pomoc potrzebującym przechodzi do modlitwy.
Uczniowie wielokrotnie widzieli Jezusa podczas modlitwy. Pewnego razu poprosili Go, aby nauczył ich modlitwy. Czy się dotąd nie modlili? Jan Chrzciciel też uczył modlitwy swoich uczniów.
Czy może powstać potrzeba uczenia modlitwy Judejczyków zwracających się do Boga kilka razy w ciągu dnia? Modlitwa rozpoczynała listę uczynków pobożnych judaizmu. Dla wielu Judejczyków modlitwa była bardziej obowiązkiem religijnym, niż rozmową z Bogiem.
Modlitwa nie polega na wypowiadaniu i powtarzaniu wielu słów jak to czynią poganie. Modlitwa polega na otwieraniu swojej duszy przed Bogiem. Bóg zna potrzeby wierzących, więc modlitwa jest wyrazem wiary, zaufania, gotowości, wdzięczności proszącego. Modlitwa skupia się najpierw na samym Bogu, a nie na własnych potrzebach. Uwielbienie i wdzięczność Bogu przygotowuje do przedstawienia próśb we właściwy sposób.
Dlatego Jezus podał im wzór i przykład modlitwy.
Najpierw ugięcie się i poddanie Ojcu, który jest w niebie.
Potem wywyższenie, uwielbienie i uczczenie Boga jako Świętego, czyli wolnego od grzechu, wady i winy. Uwielbienie Boga - bo Bóg jest Miłością, Bóg jest Dobry, Sprawiedliwy, Wieczny, Wierny, Obecny, Łaskawy.
Następnie wyrażenie oczekiwania i niezbędności panowania Boga w świecie, aby był Królem, Zbawicielem wszystkich ludzi. Przywoływanie królestwa Bożego to wyrażenie potrzeby zbawienia wszystkich ludzi lub konkretnych ludzi.
A w tej atmosferze uwielbienia i dziękczynienia wskazane jest przedstawienie Bogu potrzeb osobistych i innych ludzi: - fizycznych - chleba i innych potrzeb podstawowych; - duchowych - wyznania grzechu i doświadczenie Bożej miłości i przebaczenia grzechu; ochrony przed próbami i doświadczeniami; o moc Ducha Świętego; - społecznych - naprawianie konfliktów z ludźmi.
Bóg wysłuchuje modlitw tych, którzy Mu zaufali i Go miłują. Oni są Jego dziećmi. Bóg przygotował dla nich wiele darów.
Czy będą chcieli wziąć to, co Bóg dla nich przygotował? Czy będą oczekiwali od Boga tylko tego, o co sami poprosili?
|