|
|
Mt 5,20-26
|
|
|
20 Zapewniam was, że jeśli wasza sprawiedliwość nie stanie się pełniejsza niż [sprawiedliwość] uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. 21 Słyszeliście, że powiedziano przodkom: "Nie zabijesz, a kto zabije, sądowi będzie podlegał". 22 A ja wam mówię, że każdy, kto gniewa się na swojego brata, będzie podlegał sądowi. A kto powie do swojego brata: "Raka", będzie podlegał Sanhedrynowi. A kto powie: "Głupi", będzie podlegał [wyrzuceniu] do gehenny ognia. 23 Jeśli więc przyniesiesz swój dar do ołtarza i tam sobie przypomnisz, że twój brat ma coś przeciw tobie, 24 zostaw tam przed ołtarzem swój dar i idź, pojednaj się najpierw ze swoim bratem, i wtedy dopiero, gdy wrócisz, składaj swój dar. 25 Pogódź się od razu ze swoim przeciwnikiem, póki jesteś z nim w drodze, aby ten przeciwnik nie wydał cię sędziemu, a sędzia strażnikowi, i abyś nie został wtrącony do więzienia. 26 Tak, zapewniam cię, nie wyjdziesz stamtąd, dopóki nie oddasz ostatniego grosza.
|
|
Jezus wypełnia Prawo odmiennie od faryzeuszy i podaje pierwszy przykład w Kazaniu na Górze. Uczniowie mają mieć większą, pełniejszą sprawiedliwość niż nauczyciele religijni, uczeni w Piśmie i faryzeusze.
Jezus nie krytykuje ich nauki, lecz ich serca, bo uważają się za ludzi dobrze wypełniających Prawo.
Sprawiedliwość Starego Testamentu, Prawa wyraża się życiem zgodnym z wiarą, w posłuszeństwie Bogu podobnym do posłuszeństwa Abrahama i Mojżesza. Oni czcili, miłowali Boga i służyli Mu. Jezus wypełnił Prawo do końca. Umiłował Ojca w niebie i ludzi na ziemi.
Sprawiedliwość Jezusa polega na wypełnianiu Prawa Bożego zgodnie z Jego znaczeniem i celem, i na czynieniu woli Ojca, który jest w niebie.
Sprawiedliwość faryzeuszy pochodzi z przekonania, że najlepiej wykonują Prawo Boże przez wielokrotne wykonywanie czegoś publicznie, i chlubią się tym, że nie czynią czegoś, co Prawo zakazuje.
Sprawiedliwość uczniów Jezusa ma być większa od faryzeuszów, bo oparta na wierze i naśladowaniu Jezusa sprawiedliwego. Być sprawiedliwym, to czynić wszystko, co podoba się Bogu. „Ponieważ Ty, Panie tak chcesz, tak uczynię”
Faryzeusze rozumieli przez zabicie człowieka, zabicie jego ciała. Jezus mówi, że również słowa zabijają duszę człowieka. Nie tylko zewnętrzny czyn, morderstwo, lecz także gniew, będący źródłem przemocy, przeciwstawia się duchowi Bożego Prawa zakazującego zabijania. Można zabijać duszę człowieka.
Aramejskie słowo raka -„ pusta głowo" to zniewaga podobna do nazwania kogoś gniewnie „głupcze". Ponieważ pokusa dokonania zabójstwa jest stosunkowo rzadka, zaś gniew to przeżycie powszechne, dostrzegamy przeniesienie wymogów Dekalogu do poziomu codziennego życia uczniów Jezusa.
„W czasach współczesnych pojawił się jednak problem, bowiem psychologia uczy, że neurotyczne tłumienie gniewu jest źródłem wielu chorób psychicznych. Należy zatem zachować ostrożność i nie uważać, że Jezus opowiada się za neurotycznym tłumieniem uczuć. Powinniśmy poznać własne emocje, jednak nie wyrażać ich przez okazywanie wściekłości, zabijanie czy stosowanie przemocy.”
W literaturze judaistycznej Boży sąd niebieski jest opisywany jako Wysoka Rada - Sanhedryn odpowiadający ziemskiej instytucji. Zaś „Piekło ogniste", dosłownie „Gehenna ognista", odpowiada miejscu radykalnie odmiennemu od Raju.
Faryzeusze oddzielali przy wykonywaniu Prawa, Boga od człowieka. Idą do świątyni z darem dla Boga, a w tym samym czasie ktoś pokrzywdzony przez darczyńcę skarży się Bogu na niego. Darczyńca może zabił go słowami, poraził gniewnym spojrzeniem lub oczernił. To legalizm religijny odsunął wiarę od miłości i sprawiedliwości. Kim jest bóg tego darczyńcy, czy to jest Ojciec niebieski Jezusa Chrystusa?
Rada, by pogodzić się z nieprzyjacielem poza murami sądu, do dziś jest aktualna. Uczniowie będą musieli nauczyć się przebaczania i proszenia o przebaczenie. Gniew jest, może pojawić się każdego dnia.
|