|
|
Mt 23,1-12
|
|
|
1 Przemówił wtedy Jezus do tłumów i do swoich uczniów 2 takimi słowami: "Na ławie Mojżeszowej zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. 3 Spełniajcie więc i przestrzegajcie, cokolwiek wam powiedzą, ale według ich uczynków nie postępujcie; bo nakazują, lecz sami nie czynią. 4 Wiążą ciężkie i nie do uniesienia pakunki i nakładają ludziom na barki, a sami nawet swoim palcem nie chcą ich popchnąć. 5 Wszystkie swoje uczynki spełniają dla pokazania się ludziom, rozszerzają swoje filakteria i wydłużają frędzle, 6 lubią pierwsze miejsca na ucztach, i pierwsze stołki w synagogach, 7 i pozdrowienia w publicznych miejscach, i tytuł rabbi u ludzi. 8 Wy nie nazywajcie siebie rabbi, bo jeden jest waszym nauczycielem, a wy wszyscy jesteście braćmi. 9 I nie nazywajcie nikogo swoim ojcem na ziemi, bo jeden jest wasz Ojciec: Ten w niebie. 10 Nie nazywajcie też siebie przewodnikami, bo jeden jest waszym przewodnikiem: Chrystus. 11 Kto większy między wami, będzie waszym sługą. 12 Kto wywyższać się będzie, zostanie poniżony; a kto się będzie uniżał, zostanie wywyższony.
|
|
W Jerozolimie, krótko przed aresztowaniem Jezusa, najpierw saduceusze, a potem faryzeusze próbowali podważyć Jego autorytet wobec tłumów, zadając podstępne pytania. Jedni i drudzy zamilkli, słysząc Jego odpowiedzi. Jezus postanowił ostrzec przed nimi swoich uczniów i innych ludzi.
„Katedrą Mojżesza” Jezus nazwał tradycję uczonych w Piśmie przekonanych o ich pochodzeniu z nauczania samego Mojżesza. Uważali się oni za Jego następców w swoim pokoleniu. Jezus wielokrotnie wykazał różnice między Prawem Mojżesza, a ich tradycją. Czas przeszły wskazuje, że ich autorytet należy już do przeszłości.
Uczniowie mają poznawać Prawo i stosować się do niego, nawet wtedy, gdy nauczyciele sami nie czynią, tego, czego wymagają od innych.
Nie mają naśladować ich uczynków: przyciągania uwagi ludzi przez dodatkowe zmiany ubioru, kierowania się na pierwsze miejsca w świątyni, w synagogach i przy stołach, oczekiwania na pozdrowienia ze strony przechodniów. Nie mają naśladować uczynków, które nauczyciele religijni dodali do tego, co Bóg objawił w Prawie.
Przywódcy i nauczyciele religijni zastosowali do siebie tytuły, które przysługiwały tylko Bogu: Ojciec, Nauczyciel, Przewodnik, Mistrz. Jezus ostrzega: tylko Bóg jest godny przyjmować takie wyrazy szacunku - wszyscy uczniowie są sobie równi.
Uczniowie mają tylko jednego Nauczyciela, Boga Ojca i Jezusa, Mesjasza. Uczniowie nie mają przyjmować tytułu „Rabbi” („mój wielki"), bo nie są nauczycielami, lecz świadkami Jezusa.
Uczniowie mają tylko jednego duchowego Ojca, Tego w niebie. Oni uwierzyli, że to On posłał swojego Syna i stali się przez wiarę umiłowanymi dziećmi Boga. Oni nie będą dla nikogo ojcami, lecz tylko sługami Jego i ludzi.
Uczniowie mają tylko jednego „Przewodnika, Mistrza” - Jezusa. Tylko On wie jak człowiek może się zbawić, tylko On może przeprowadzić każdego człowieka przez życie, śmierć i zmartwychwstanie. Ani uczniowie ani inni ludzie nie mają wiedzy i mocy, by to wszystko uczynić. Przez całe życie uczą się tylko u Niego. Inni nauczyciele spełniają swą funkcję jedynie przejściowo.
Uczniowie Jezusa nie muszą budować swojej wielkości, by być owocnymi świadkami i sługami Jezusa Chrystusa.
|