|
|
Mt 18,21-35
|
|
|
21 W tym czasie podszedł do Niego Piotr i powiedział: "Panie, jeśli grzeszyć będzie mój brat względem mnie, ile razy mam mu przebaczać? Czy aż siedem razy!?" 22 Jezus mu odpowiedział: "Nie nakazuję ci, że aż siedem razy, lecz że aż siedemdziesiąt siedem razy!!! 23 Z tej właśnie racji królestwo niebieskie stało się podobne do pewnego króla, który postanowił rozliczyć się ze swoimi podwładnymi. 24 Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono do niego pewnego dłużnika, [winnego] dziesięć tysięcy talentów. 25 Ponieważ nie miał mu z czego oddać, kazał ten pan sprzedać jego samego, i żonę, i dzieci, i wszystko, co posiadał, by tak [dług] pokrył. 26 Więc padł ten podwładny na twarz, bił przed nim pokłony i mówił: "Bądź dla mnie cierpliwy, a wszystko ci oddam". 27 Wtedy zlitował się pan nad podwładnym, wypuścił go i dług z niego zdjął. 28 Po wyjściu spotkał ów podwładny kogoś tak samo jak on podwładnego, który był mu winien sto denarów. Złapał go wtedy, przydusił i powiedział: "Zwróć, coś winien!" 29 Upadł ten jego współpodwładny na twarz i prosił go: "Okaż mi cierpliwość, a zwrócę ci". 30 On jednak nie zgodził się, lecz poszedł i kazał go zamknąć w więzieniu, aż odda dług. 31 Widzieli to wydarzenie inni jego współpodwładni i bardzo się zasmucili. Poszli zatem i przedstawili swojemu panu wszystko, co się stało. 32 Wówczas wezwał go jego pan i powiedział: "Sługo zepsuty, cały ów dług zdjąłem z ciebie, bo mnie prosiłeś. 33 Czy i ty nie powinieneś okazać litości swojemu współsłudze, jak ja ci okazałem?" 34 I ten pan jego, uniesiony gniewem, wydał go na katorgę, aż zwróci cały dług. 35 Tak również mój Ojciec niebieski uczyni z wami, jeśli każdy z serca swojego nie odpuści swojemu bratu".
|
|
Jezus w dalszym ciągu kształtuje postawy społeczne uczniów. Temat przebaczenia powstał w wyniku wcześniejszej rozmowy o tym, kto jest większy w królestwie niebieskim, o tym, że przyjdą zgorszenia, bo uczniowie zgrzeszą przeciw uczniom. Jezus nauczył ich sposobu postępowania w sytuacji, kiedy brat zawini przeciw bratu: “Idź, zwróć mu uwagę sam na sam”. Idź i z miłością, bądź gotowy do przebaczenia bratu.
Nauczyciele religijni dopuszczali możliwość uzyskania przebaczenia nie więcej niż trzy razy. Piotr zrozumiał wartość przebaczenia i podał wspaniałomyślnie propozycję przebaczania siedem razy. Jezus mówi jednak siedemdziesiąt razy po siedem, czyli 490, czyli NIGDY NIE CHOWAJ URAZY! Tak postępuje Jezus, tak mogą postępować Jego uczniowie.
Władca utrzymywał swoje królestwo z podatków gromadzonych przez wasali zarządzających prowincjami. Poborcy podatkowi dostarczali należne daniny wszystkich mieszkańców prowincji do kasy wasala królewskiego.
Roczna danina składana bogatemu Herodowi przez Galileę i Pereę wynosiła około 200 talentów. Jeden srebrny talent w pewnym okresie równał się przeciętnemu wynagrodzeniu w Palestynie za sześć tysięcy dni pracy. Jeden denar równał się wynagrodzeniu za jeden dzień pracy.
Dziesięć tysięcy talentów z przypowieści oznacza wartość wielokrotnie przekraczającą dochody króla Heroda. Jezus celowo podał niewyobrażalną kwotę pieniędzy, aby podkreślić wartość Bożego przebaczenia. Wasal z przypowieści otrzymał zwolnienie z kwoty, której nigdy nie mógłby zwrócić, a nie był zdolny podarować komuś tak niewielkiej sumy. Nigdy nie zostałby wypuszczony na wolność.
Rozwiązanie konfliktów wymaga pragnienia i skłonności do przebaczenia. Konflikt nie rozwiązany nie oddala się, nie rozmywa się. Św. Paweł pisze do wierzących w Efezie: "Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie."
Przebaczenie jest aktem woli, który usuwa niechęć i potrzebę karania.
Przebaczenie jest cenne, ważne i doniosłe.
Przebaczenie powinno być wyrażone słownie i szczegółowo.
Przebaczenie nie jest warunkowe, jest bezwarunkowe jak miłość Boga.
Przebaczenie nie jest niemożliwe, jest możliwe w mocy Ducha Świętego.
"Nie mogę ci przebaczyć" znaczy w rzeczywistości: "Nie chcę ci przebaczyć".
Ludzie, którzy odrzucają tak rozumiane przebaczenie, często odrzucają ewangelię o ich zbawieniu przez miłującego ich Boga.
Niechęć do udzielenia przebaczenia bywa podobna do zatwardziałości serca, która nigdy nie dopuści myśli o własnym nawróceniu do Boga przebaczającego.
Uczniowie Jezusa nie zawsze są gotowi do przebaczenia braciom. Prawdopodobnie nie zrozumieli jeszcze jak bardzo Bóg ich umiłował i jak wiele im przebaczył. Wkrótce zobaczą dzieło misyjne Jezusa w Judei, jeszcze raz usłyszą zapowiedź o Jego śmierci i zmartwychwstaniu. A potem będą świadkami Jego śmierci. Wtedy nie będą już mogli powiedzieć, że nie rozumieją przebaczenia.
|