|
|
Mt 2,13-18
|
|
|
Bóg przywiódł pogan z Persji do Izraela w poszukiwaniu króla Izraelskiego.
Perscy astrologowie pytając w Jerozolimie o nowonarodzonego króla izraelskiego mogli dowiedzieć się o dotychczasowym królu, że on, Herod Wielki i jego syn Archelaus przed 4 r. przed Chrystusem udali się do Rzymu, by otrzymać prawo do władania Judeą przez Archelausa. A także, że kierowany zazdrością Herod zabił swoją żonę i dwóch niewinnych synów. Bo „Herod Wielki, musiał aż do 37 r. przed Chrystusem walczyć, by jego królestwo przyznane mu oficjalnie przez Rzymian znalazło się w końcu pod jego faktyczną kontrolą.” Herod więc zabije każdego, kto miałby odsunąć od władzy jego i jego syna Archelausa.
Prawdopodobnie wiedząc o okrucieństwach Heroda perscy astrologowie, ponieważ nie chcą informować króla o miejscu przebywania Jezusa omijają Jerozolimę w drodze powrotnej.
Zanim Żydzi zaczęli się domagać od Boga ustanowienia króla, Bóg był królem wybranego ludu izraelskiego. Król panujący w Jerozolimie jest wasalem Rzymu, nie jest potomkiem królów izraelskich. Nowo narodzony Syn Boży jest prawowitym królem Izraela.
Podobnie jak Bóg wyprowadził lud izraelski z Egiptu, tak z zagrożonego Betlejem do Egiptu uchodzi ktoś większy niż Mojżesz - niemowlę Jezus. Ewangelista Mateusz pokazuje, że cierpienie łączy proroka pierwszego przymierza – Mojżesza oraz proroka drugiego przymierza – Jezusa Chrystusa, Syna Bożego.
Wcześniej anioł powiedział Józefowi o dziecku, które się narodzi z Dziewicy Marii, że "wybawi swój lud z ich grzechów". "Oto dziewica pocznie i urodzi Syna, i nazwą Go imieniem Emmanuel", to znaczy "Bóg z nami". Teraz anioł ochrania ziemską rodzinę Jezusa przed Herodem.
Tylko Mateusz wspomina o ucieczce do Egiptu. „Żydzi stanowili być może nawet jedną trzecią mieszkańców Aleksandrii, miasta położonego na północy Egiptu. Inne żydowskie kolonie od wieków istniały na południu Egiptu."
Król Izraela przybył. Tymczasem znalazł schronienie w Egipcie.
|