|
|
Mt 28,16-20
|
|
|
Jezus ukazał się po zmartwychwstaniu wierzącym kobietom, uczennicom Jezusa i przez nie zaprosił pozostałych swoich uczniów do Galilei. Przeciwnicy Jezusa, którzy doprowadzili do Jego śmierci, rozpowszechniają już plotkę o wykradzeniu ciała Jezusa z grobu przez Jego uczniów.
Cześć uczniów rozpoznała Jezusa i oddała Mu część, wyrażając wiarę uznającą Jego Boski Majestat. Pozostali uczniowie nie są pewni obecności Jezusa. Wątpliwości zrodziły się może z tego, że Jezus ukazał się najpierw kobietom, a potem mężczyznom. Wizerunek Jezusa mógł odbiegać od tego, który zapamiętali od czasu pierwszego spotkania z Nim lub od tego, który pozostał w ich pamięci - kiedy zobaczyli poranione ciało Jezusa na krzyżu.
Nakaz misyjny czyli Wielkie Posłannictwo uczniów w świecie, opisany w ewangelii według św. Mateusza odnosi się do metody ewangelizacji narodów świata. W innych ewangeliach opisana jest treść ewangelii, skutki jej głoszenia i zakończenie ewangelizacji.
Wielkie Posłannictwo zawiera ogólne polecenie, by iść i czynić uczniów. Wszyscy uczniowie Jezusa mają przedsięwziąć inicjatywy zmierzające do nasycenia ewangelią o zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa cały zamieszkały świat, wszystkie narody.
Uczniowie Jezusa, ci pierwsi i następni, pójdą do wszystkich ludzi ze świadectwem o Jezusie. Po kolei, według kierunków geograficznych oraz z różnych stron świata, z centrów misyjnych, tak aby w każdym narodzie odnaleźć uczniów podobnych do uczniów Jezusa, aby i oni dotarli do swojego narodu, grupy etnicznej, zawodowej, społecznej. Tak jak uczynił to Jezus w Kafarnaum, Jerozolimie, Judei, Galilei, Samarii, Gerazie, Tyrze i Sydonie. W domu pełnym celników, na weselu, na pogrzebie, w porcie rybackim, w synagodze i świątyni i wielu innych miejscach.
Wszystkich ludzi, którzy uwierzą w Jezusa Chrystusa i przyjmą zbawienie ofiarowane im przez Boga, uczniowie Jezusa mają ochrzcić oraz nauczyć zachowywania wszystkiego czego Jezus nauczył ich od początku.
Uczniami czyniono przez głoszenie ewangelii, przez odebranie wyznania wiary i przez udzielenie chrztu, który był aktem nawrócenia. Chrzest oznaczał więc przyprowadzanie ludzi do wiary i nauczenie wierzących przykazań Jezusa zapisanych w ewangelii Mateusza, ewangelii czytanej najpierw przez ludzi pochodzenia Judejskiego.
Nauczaniem zajmowali się dotąd nauczyciele religijni, pisarze, nauczyciele, większość faryzeuszów. Jezus zajmował się czynieniem uczniów. Dlatego „Idźcie, nauczając” dosłownie brzmi: „Idąc, czyńcie uczniami”. Idąc głoszą ludziom ewangelię, a wierzących czynią uczniami Jezusa. Potem idą dalej, czyniąc podobnie. Nie zatrzymują się dłużej niż potrzeba. Iść, etymologicznie znaczy udawać się dokądś pieszo, wyruszać łodzią, statkiem, na zwierzęciu, jechać. Iść tak jak Jezus, iść z miejsca do miejsca. aby ludzie stawali się uczniami Jezusa przez uwierzenie w Niego, uczenie się od Niego i służenie Mu.
Lekcje dla uczniów izraelskich są bardziej widoczne w ewangelii według św. Mateusza: to zrozumienie na nowo Starego Testamentu, bez judaistycznej religijnej nakładki, a następnie ukazanie Jezusa jako Mesjasza, Syna Bożego.
Lekcje dla uczniów z innych narodów będą się od razu odnosiły do Jezusa, Syna Bożego i Ducha Świętego, tak jak czytamy o tym w ewangelii według św. Jana.
Uczniowie Jezusa w Jerozolimie i w narodach świata nie pozostaną osamotnieni, ani porzuceni. Jezus zamieszka we wszystkich wierzących przez Ducha Świętego, świadka, Ducha prawdy, obrońcy, pomocy, rady, Ducha przypominającego i nauczającego.
Jezus jest razem ze wszystkimi, którzy w Niego uwierzyli, umiłowali Go, dążą do wykonania Jego celów i naśladują Go. On jest z nimi zawsze na ziemi, aż do „kresu doczesności”, aż do nastania królestwa Bożego w całej jego pełni.
Bóg pozostanie ze swoim ludem, będzie obecny, gdy Jego lud będzie podejmował decyzje, badał Pisma, modlił się, głosił, chrzcił i nauczał. Królestwo Boże jest już szeroko otwarte, a jego Król przejmuje nad nim pełną władzę, wracając do Ojca w niebie.
Ewangelia według św. Mateusza kończy się proklamacją Bóstwa Jezusa. Tym, który może być zawsze i wszędzie, może być tylko Bóg Wszechobecny i Wszechmogący, Najwyższy i Przedwieczny.
|