|
|
Mt 7,1-5
|
|
|
Kazanie na Górze kończy wyjaśnianie różnic jakie zachodzą między postawą Jezusa a postawą faryzeuszy. Jezus odrzuca ich rozumienie i sposób praktykowania Prawa Mojżeszowego.
Po lekcjach dotyczących różnych potrzeb uczniów teraz jedna z wielu lekcji na temat więzi i postaw społecznych. Uczniowie otrzymują kolejny wzór do naśladowania.
Faryzeusze osądzają ludzi, którzy modlą się i poszczą inaczej niż oni. Prowadzi to do konfliktów pomiędzy nauczycielami religijnymi i członkami religijnego stronnictwa a wieloma członkami społeczeństwa oraz Jezusem i Jego uczniami.
Osądzanie może oznaczać rożne zachowania od delikatnego upominania aż do pokątnego pomawiania i publicznego potępienia. „On, ona, oni nie robią tego to i tego…”
Konflikty pomiędzy ludźmi wymagają rozwiązania, opanowania, złagodzenia.
Miarą jest prawda w ocenie i osądzie. Jezus postępuje zgodnie z Prawem Bożym, a faryzeusze dostosowali je do swoich interpretacji i tradycji. Oni osądzają Jezusa i jego uczniów z perspektywy swojej wypaczonej religijności uznawanej za prawdziwą i jedyną.
Źródłem konfliktów bywają rzeczy drobne, drugorzędne i trzeciorzędne uznawane przez kogoś za najważniejsze. Źródłem konfliktu faryzeuszy z Jezusem jest to, że oni chcą naprawić świat przez swoją tradycję, a Jezus przez wiarę w Niego i wejście do królestwa
Bóg sprzeciwia się niesprawiedliwym sędziom. Tora wyznaczała fałszywemu oskarżycielowi taką karę, jaka miała spotkać człowieka przez niego oskarżanego.
W życiu społecznym nie można jednak uniknąć konieczności dokonywania pewnych osądów, jak to czynią rodzice, narzeczeni, pracodawcy czy sędziowie. Jezus ostrzega jednak przed uzurpowaniem sobie prawa należnego ostatecznemu osądowi Boga, który jako jedyny zna ludzkie serca.
Uczeń Jezusa nie jest sędzią, sumieniem i cenzorem innych uczniów i bliźnich. W przeciwieństwie do Jezusa sąd ucznia jest ograniczony i częściowy Uczniowie mają zachować ostrożność w wyrokowaniu, sądzeniu i ocenianiu bliźnich.
|