|
|
Mt 10,1-7
|
|
|
Jezus objawił moc Mesjasza i potęgę Króla, władcy nad tym wszystkim, nad czym nie mają władzy ludzie.
Jezus zakończył samodzielnie wykonywaną misji. Zabrał uczniów w podróż misyjną, także do ich rodzinnych miejscowości, aby obserwowali, co On czyni. Teraz z licznego grona uczniów wybiera dwunastu apostołów, swoich posłańców i rozpoczyna z nimi szkolenie misyjne. Najpierw wyjaśnia treść przesłania, czyli obwieszczenia mającego uczynić imię Jezusa znanym, a potem opisuje metodę głoszenia.
Bóg potwierdzi słowa uczniów tak jak potwierdza słowa swojego Syna, Jezusa przez uzdrowienia chorych, wskrzeszanie umarłych, oczyszczanie trędowatych i usuwanie demonów.
Każdy z Dwunastu apostołów wcześniej uwierzył, że Jezus jest Mesjaszem i każdy już wcześniej dawał o Nim świadectwo. Każdy z nich został wcześniej wezwany, aby być jego uczniem. Teraz staną się pierwszymi samodzielnymi misjonarzami, reprezentantami Boga w świecie, którzy nie spoczną zanim nie dotrą z wieścią o Jezusie do każdego człowieka. Jezus nie szukał ludzi do sprawowania władzy, ale zdolnych do wykonania misji polegającej na rozsławianiu Jego imienia.
Ludzie, którzy uwierzyli w Jezusa widząc Jego dokonania rozsiani po Judei i Galilei nie mają w swoich miejscowościach pasterzy. Dotychczasowi przywódcy i nauczyciele nie potrafią im pomóc w poznawaniu Jezusa. Do roli pasterzy przygotowują się uczniowie Jezusa. Wcześniej muszą nauczyć się dzieła misyjnego, by w przyszłości zachować równowagę pomiędzy zajmowaniem się wierzącymi, a głoszeniem Jezusa tym, którzy jeszcze w Niego nie wierzyli.
Iść, etymologicznie znaczy udawać się dokądś pieszo, wyruszać łodzią, statkiem, na zwierzęciu, jechać. Iść tak jak Jezus, iść z miejsca do miejsca. aby ludzie uwierzyli w Jezusa, stali się Jego uczniami i współpracownikami w służbie.
Głosić, znaczy: „podawać do wiadomości; ogłaszać, obwieszczać”. Apostołowie będą podawać do wiadomości, czynić znanym przez zwięzłe obwieszczenia Bożego planu zbawienia człowieka. Nie będą opowiadali wszystkiego, co wiedzą, lecz powiedzą o tym, co pozwoli ludziom uwierzyć Bogu i uwierzyć w Jezusa jako posłanego przez Boga, Jego Syna. Głoszenie zmierza do udzielenia ludziom właściwej pomocy, by mogli uwierzyć w Jezusa.
Mówić, może oznaczać w tym miejscu rozmowę, na którą składają się: zadawanie pytań, odpowiedzi na pytania, zapewnianie kogoś i oświadczanie komuś. Niekiedy wystarczy pół godziny, niekiedy godzina, niekiedy kilka godzin. Niekiedy wiele rozmów w ciągu kilku lat.
Adresatami głoszenia będą na razie tylko Judejczycy. Judejczycy muszą najpierw uwierzyć w Jezusa, a dopiero później zrozumieją, że ludzie z innych narodów mają ten sam dostęp do zbawienia przez wiarę w Jezusa, jak oni. Poganie i Samarytanie uwierzą w Jezusa, kiedy będzie już można mówić o zmartwychwstaniu Jezusa.
Uczniowie mają pójść najpierw do Judejczyków, do tych ludzi, którzy już spotkali Jezusa, do ich znajomych, do ludzi zainteresowanych. Muszą się najpierw nauczyć głoszenia wśród swoich, zanim będą to czynili owocnie w innych narodach. O głoszeniu ewangelii innym narodom Jezus powie więcej po swoim zmartwychwstaniu. Owocną służbę misyjną apostołowie i pozostali uczniowie będą mogli prowadzić dzięki mocy Ducha Świętego.
|