|
|
Mt 12,1-8
|
|
|
1 W tym czasie szedł Jezus w szabat wśród zbóż. Jego uczniowie byli głodni, więc zaczęli zrywać kłosy i jeść. 2 Gdy to zobaczyli faryzeusze, powiedzieli do Niego: "Oto Twoi uczniowie robią to, czego w szabat robić nie wolno". 3 On im odpowiedział: "Nie czytaliście, co zrobił Dawid, gdy był głodny, i inni z nim? 4 Jak wszedł do domu Bożego i zjedli chleby pokładne, których jeść nie wolno było ani jemu, ani tamtym, lecz tylko samym kapłanom? 5 Albo czy nie czytaliście w Prawie, że kapłani naruszają w świątyni szabat w szabaty, a są bez winy? 6 Zapewniam was, że tu jest coś więcej niż świątynia. 7 Gdybyście zrozumieli, co znaczy "miłosierdzia chcę, nie ofiary", nie osądzalibyście niewinnych. 8 Bo panem szabatu jest Syn Człowieczy".
|
|
Mateusz w rozdziale 12 pokazuje początki otwartych sporów pomiędzy Jezusem a przedstawicielami przywódców i nauczycieli religijnych. Jezus nie jest wrogiem Tory ani szabatu, sprzeciwia się jedynie rozbudowaniu prawa szabatu, gdzie w mnogości ludzkich przepisów ginie słowo Boże.
Jezus nie jest wrogiem przykazania dotyczącego szabatu, sprzeciwia się jedynie faryzejskiemu rozbudowaniu prawa szabatu, co spowodowało, że stało się ono „górą wiszącą na włosku, bowiem bardzo mało w nim Biblii, zaś bardzo wiele przepisów ludzkich".
Stary Testament podaje jedynie proste przykazanie, by święcić szabat, jednak nauczyciele religijni wyodrębnili 39 rodzajów zajęć, których nie można było wówczas wykonywać, m.in. przeprowadzać żniw.
Podczas drogi uczniowie Jezusa zaczęli zrywać kłosy. Faryzeusze postawili Jezusowi zarzut, że źle wychowuje swoich uczniów. Faryzeusze zrównali zrywanie kłosów ze żniwami i w ten sposób uznali to za przekroczenie jednego ze zwyczajowych przepisów.
Przykazanie szabatu: „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić" zapisane w Księdze Wyjścia jest tak proste i krótkie jak pozostałe przykazania: „Nie będziesz zabijał", „Nie będziesz cudzołożył", czy „Nie będziesz kradł."
Dzień szabatu jest przeznaczony dla człowieka wierzącego, aby znalazł się blisko Boga. Przykazanie: „nie zabijaj" nie sprowadza się do tego, żeby nie zabić, ale mówi też o nie niszczeniu życia drugiego człowieka, jego duszy i ducha. Przykazanie „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia." nie sprowadza się do nie pracowania.
Odpoczynkiem dla ludu izraelskiego była Ziemia obiecana, po przybyciu do niej mogli czerpać z Bożych darów. Odpoczynkiem ludzi, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa jest uczynienie Go swoim Panem i Zbawicielem, wejście do Jego królestwa. Królestwo Boże to „sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym" pisze św. Paweł w Liście do Rzymian..
Faryzeusze myśleli o tym czego w tym dniu nie należy czynić, a Jezus przygotowuje swoich uczniów, żeby mogli się Nim radować w każdym dniu ich życia, nie tylko w jednym dniu tygodnia. Cel szabatu nie został osiągnięty, jeśli człowiek nie spotkał się tego dnia z żywym Bogiem, który może przemienić serce.
Ponieważ szabat został ustanowiony dla człowieka uczniowie Jezusa, tak jak kiedyś Dawid, mają prawo zaspokajać tego dnia swoje potrzeby, na przykład głód. Dzień szabatu nie jest dniem postu. Ponieważ Tora pozwala na nakarmienie ubogich przechodzących przez pola, to zabronienie czynienia tego w dniu szabatu jest nadużyciem religijnych uzurpatorów.
Dzień szabatu spędzany przez uczniów Jezusa, Syna Bożego wraz z Nim osiągnął najlepszą formą wypełnienia przykazania. Słyszą najlepsze kazania w synagogach, są świadkami znaków i cudów, widzą radość i uwielbienie dla Boga ze strony coraz większej liczby ludzi.
To, co się dzieje na terenie Galilei i poza nią, jest więc czymś więcej niż to, co reprezentuje judaizm szczycący się świątynią. Uczniowie uczestniczą w czymś lepszym, niż to co prezentują faryzeusze atakujący uczniów Jezusa. Jezus mówi więc do oskarżycieli: „nie osądzalibyście niewinnych moich uczniów, jeśli wiedzielibyście kim jestem. Przeciwnicy Jezusa okazali się niesprawiedliwi i zatwardziali. Wiara i miłość wraz z przebaczeniem znaczą więcej, niż zwyczaje religijne ludzi, którzy nie miłują Boga i Jezusa, Jego przedstawiciela w świecie.
Jezus uzdrowi w szabat człowieka z martwą ręką, co stanie się przyczyną kolejnego ataku faryzeuszy oraz zwołanie narady przywódców religijnych zastanawiających się nad sposobem zgładzenia Jezusa.
|