|
|
Mt 13,24-43
|
|
|
24 Inną przypowieść im przedstawił. Powiedział: "Królestwo niebieskie stało się podobne do człowieka, który na swoim polu zasiał dobre ziarno. 25 Kiedy wszyscy spali, przyszedł jego wróg, nasiał chwastu w pszenicę i oddalił się. 26 Gdy źdźbła się rozwinęły i zaczęły zawiązywać owoc, wtedy także ów chwast się ujawnił. 27 Przyszli słudzy gospodarza i powiedzieli mu: "Panie, czy nie dobre ziarno posiałeś na swoim polu? Skąd więc te chwasty?" 28 A on im odpowiedział: "Ktoś nieżyczliwy to zrobił". Słudzy zapytali go: "Czy chcesz, byśmy poszli i usunęli je?" 29 On odpowiedział: "Nie, byście przypadkiem usuwając chwasty, nie wyrwali wraz z nim pszenicy. 30 Pozwólcie obu rosnąć aż do żniw. W czasie żęcia powiem żniwiarzom: 'Zbierzcie najpierw chwasty i zwiążcie je w snopy, by spalić, a pszenicę zwieźcie do mojego spichlerza'"". 31 Inną przypowieść im przedstawił. Powiedział: "Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziąwszy, posiał na swoim polu. 32 Jest ono mniejsze od wszystkich nasion, lecz kiedy urośnie, wyższe jest od jarzyn i staje się krzewem, tak że przylatuje ptactwo z nieba i zakłada gniazda w jego gałęziach". 33 Inną opowiedział im przypowieść: "Królestwo niebieskie podobne jest do drożdży, które kobieta wzięła i wrzuciła do trzech miar mąki, aż całość się zakwasiła". 34 To wszystko powiedział Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści niczego im nie mówił. 35 Tak spełniło się słowo, wypowiedziane poprzez proroka: "Otworzę me usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata". 36 Potem odprawił tłumy i wszedł do domu. Jego uczniowie przyszli do Niego z pytaniem: "Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście na polu". 37 On odpowiadając rzekł: "Siewcą dobrego ziarna jest Syn Człowieczy, 38 polem - świat; dobrym ziarnem natomiast są synowie królestwa, a chwastem - synowie zepsucia; 39 wrogiem, który je rozsiał, jest diabeł, żniwami - kres doczesności, a żniwiarzami - aniołowie. 40 Jak zatem zbiera się chwasty i pali w ogniu, tak będzie u kresu doczesności. 41 Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Jego królestwa wszystkich [sprawców] zgorszeń i czyniących nieprawość. 42 Wrzucą ich do pieca z ogniem. Tam będzie szloch i zgrzytanie zębami. 43 Wówczas sprawiedliwi będą jaśnieć jak słońce w królestwie ich Ojca. Kto ma uszy, niech słucha.
|
|
Po przypowieści o siewcy Mateusz podaje trzy inne, jedną o oczekiwaniu na możliwość oddzielenia chwastów od pszenicy, drugą o rozkrzewieniu ziarna gorczycy a trzecią o pracy drożdży rozprowadzonych w dużej ilości mąki. Wszystkie opisują królestwo Boże przez podkreślenie kontrastu między czymś małym a wielkim.
Świadkowie zdarzeń opisanych w rozdziale 12 ewangelii według św. Mateusza nie potrafili zrozumieć oporu nauczycieli religijnych wobec Jezusa. On nie chce im tego wyjaśniać wprost, ale pobudza ich do myślenia. Przypowieści mówią o ważnych sprawach królestwa Bożego w przyjemny sposób.
Dobre ziarno, to pszenica, z której wypiekano chleb, podstawowy składnik pokarmu słuchaczy Jezusa. Zasiany chwast to roślina, którą można odróżnić od pszenicy dopiero po pojawieniu się kłosów. W przypadku zachwaszczenia pola podczas żniw ścinano najpierw kłosy pszenicy, które wyrastały ponad chwasty. Po zakończeniu zbiorów usuwano chwasty przeznaczając je na opał.
Żniwem będzie sąd polegający na rozdzieleniu wierzących od niewierzących. Tylko Bóg zna to, czego nie mogą rozpoznać ludzie, czyli prawdziwe motywacje i decyzje ludzi względem Jezusa.
Jezus zaczął nauczać w przypowieściach, bo przywódcy religijni postanowili Go zabić. Po ogłoszeniu ewangelii o królestwie, przeciwnicy zasiali pośród słuchaczy Jezusa chwast obłudy religijnej, który właśnie zaczął wyrastać.
Z małego ziarnka gorczycy wyrasta duży krzew. Gorczyce rosnące wokół Jeziora Galilejskiego osiągały nawet 5 metrów wysokości, zwykle jednak mierzyły około 1,5 metra.
Królestwo rozpoczyna się niepozornie, swoją pełnię osiągnie w śmierci Jezusa i Jego zmartwychwstania. Ludzie nie są jeszcze w stanie zrozumieć ukrytej natury królestwa Jezusa, widoczny jest jeszcze ciągle człowiek Jezus, nie jest dostrzegany pełen chwały Mesjasz. Oczekując na królestwo uczniowie nie mają ulegać zniechęceniu czy zniecierpliwieniu.
Obraz siania dobrego ziarna przywodzi na myśl pracę rolników, a obraz drożdży wiejską kobietę przygotowującą ciasto na chleb.
„Trzy miary, około czterdziestu litrów, stanowiły maksymalną ilość mąki, z której kobieta mogła przygotować ciasto - upieczony z niego chleb wystarczyłby do nakarmienia stu osób.”
Drożdże obrazują moc Bożą, która powoduje, że tak małe wydarzenia wywierają wpływ na całe społeczeństwo. Boży plan jest realizowany w niedostrzegalny sposób. Uczniowie mogą dostrzec działanie Boga w sprawach codziennych, jeśli będą przyglądać się im uważnie.
Słuchacze przypowieści, a pośród nich uczniowie Jezusa, nie rozumieją w pełni odniesienia przypowieści do realnej rzeczywistości, dlatego proszą Jezusa o wyjaśnienie jednej z nich.
Obok i pośród religijnego judaizmu wyrasta odnowiony lud Boga. Ziarno słowa zasiane na ziemi izraelskiej zaowocuje pośród wielu narodów.
|