|
|
Mt 18,15-20
|
|
|
15 Jeśli zgrzeszy twój brat względem ciebie, idź, zwróć mu uwagę sam na sam. Jeśli cię posłucha, pozyskałeś swojego brata; 16 a jeśli nie posłucha, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby każda sprawa miała potwierdzenie w wypowiedzi dwóch lub trzech świadków. 17 Jeśli także ich nie posłucha, przedstaw [to] Kościołowi; a jeśli i Kościoła nie posłucha, niech ci będzie jak poganin i poborca. 18 Zapewniam was: cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. 19 I jeszcze zapewniam was: jeśli dwóch z was na ziemi zgodzi się co do jakiejkolwiek sprawy, by o nią się modlić, to spełni się im za sprawą mojego Ojca, Tego w niebie. 20 Bo gdzie dwóch lub trzech jest zebranych w moje imię, tam jestem wśród nich".
|
|
Trwają rozmowy Jezusa z uczniami, z których wynika, że ze środowiska Jego uczniów wyjdą zgorszenia, a pomiędzy ludźmi wierzącymi będą się zdarzały konflikty.
Źródłem konfliktów we wspólnocie wierzących może stać się walka o pozycję wyrażona w pytaniu zadanym Jezusowi: „Kto należy do większych w królestwie niebieskim?” O znaczeniu człowieka wierzącego i jego pozycji w królestwie Boga, decyduje Bóg. Nowy Testament wyjaśni to, opisując charyzmaty, posługi i celowe działania.
Jezus opisuje sposób rozwiązywania konfliktów z powodu grzechu, czyli rozminięcia się z celem. Grzech nie oznacza tu przekroczenia przykazania, ale zabłąkanie, o którym mówiła przypowieść o owcy, która się oddaliła. Możliwe są we wspólnocie wierzących rozczarowania, zmiana priorytetów, podmiana celów, krytycyzm, a nawet uczynienie kroków oddalających od Jezusa.
W kontekście rozumienia królestwa Bożego mogą pojawiać się spory i polemiki dotyczące sposobu wejścia do królestwa. Ktoś może się zagubić w powrocie do judaizmu, a później przejść od chwały Chrystusa do kultów pogańskich. Bo rozczarowanie może prowadzić do oczarowania czymś innym.
Pierwszy krok w rozwiązywaniu konfliktów we wspólnocie wierzących to rozmowa rozpoczęta przez kogoś, kto zauważył zmianę jaka zachodzi w życiu innego wierzącego lub doświadczył jakiegoś zła, więc odczuwa ból, smutek, niepokój. Dlatego podejmuje inicjatywę rozmowy w miłości. Rozwiązanie konfliktu w cztery oczy chroni tego, kto zawinił przed publicznym zawstydzeniem.
Słuchanie może znaczyć w tym tekście „słuchać niedbale, nie zważać na coś, nie słuchać kogoś, czegoś, nie chcieć słuchać, nie słuchać kogoś lub czegoś”. Może zostać wysłuchany lub nie.
Drugi krok po braku rozwiązania konfliktu w kroku pierwszym polega na włączeniu do następnej rozmowy świadka, świadka ale nie kłamcy. Świadek, o którym mówi Jezus to ktoś, kto o czymś zaświadczy lub coś poświadczy, gotowy nawet ponieść stratę z powodu obrony prawdy. Świadkowie opiszą sprawę, rzecz, wydarzenie, szukając rozwiązania i zastosowania wypływającego z wiary.
Trzeci krok po braku rozwiązania konfliktu w kroku drugim polega na odwołaniu się do wspólnoty lokalnego kościoła. Etymologicznie Kościół to wspólnota ludzi wywołanych, wezwanych czyimś głosem. To wszyscy, którzy usłyszeli ewangelię Jezusa Chrystusa i odpowiedzieli na Jego zaproszenie do życia z wiary w Niego, przyszli spotkać się z Nim i z innymi wierzącymi. Taka wspólnota nie będzie kierowała się emocjami i sympatiami, lecz będzie szukała światła w słowach i nauczaniu i życiu Jezusa. Jeśli ktoś chce żyć jak ludzie, którzy nie znają Boga, nie ufają Mu i nie są Mu posłuszni, to po co mówi, że wierzy i po co przychodzi tam, gdzie spotykają się ludzie, którzy tak żyją.
Na każdym etapie może dojść do rozwiązania konfliktu, sporu lub naprawienia zranienia, zawrócenia z jakiejś błędnej drogi. Na każdym etapie człowiek wierzący, który zagubił się może zostać zdobyty dla dojrzałego życia z wiary, może uniknąć straty czegoś, co pogłębiłoby się bez odwrócenia od grzechu rozumianego jako chybianie celu.
Rozwiązanie konfliktu kończy się związaniem lub rozwiązaniem właściwym dla królestwa niebieskiego, czyli według reguł tego królestwa, aby we wszystkim panował Jezus Chrystus.
Rozwiązanie konfliktu pomiędzy ludźmi wierzącymi kończy się zgodną modlitwą tych, którzy byli stronami konfliktu. Taka modlitwa rozwiązuje konflikt w niebie i na ziemi. Jezus będzie pomiędzy tymi, którzy Go naśladują. Ludzie wierzący zaczynają współbrzmieć, zgadzać się, być jednomyślnymi w modlitwie i postępowaniu.
Źródłem konfliktów we wspólnocie wierzących może stać się walka o pozycję wyrażona w pytaniu, które Piotr zada Jezusowi: „Panie, jeśli grzeszyć będzie mój brat względem mnie, ile razy mam mu przebaczać? Czy aż siedem razy!?” Piotr szybko zrozumiał, że związywanie i rozwiązywanie w niebie i na ziemi polega na rozwiązywaniu konfliktów we wspólnocie wierzących do końca, aż przebaczenie, miłość i jedność będą opisywały życie uczniów Jezusa.
|