|
|
Mt 13,44-52
|
|
|
44 Podobne jest królestwo niebieskie do skarbu ukrytego na polu. Gdy znalazł go pewien człowiek, zakrył z powrotem. Potem poszedł uradowany, sprzedał wszystko, co miał, i kupił to pole. 45 Królestwo niebieskie podobne jest również do kupca, poszukiwacza pięknych pereł. 46 Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją. 47 Królestwo niebieskie podobne jest jeszcze do sieci, która została zarzucona w morze i zaczęła zagarniać [ryby] wszelkiego rodzaju. 48 Kiedy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali do naczyń, a złe wyrzucili. 49 Tak samo będzie u kresu doczesności: wyjdą aniołowie, oddzielą zepsutych od sprawiedliwych, 50 i wrzucą ich do pieca z ogniem. Tam będzie szloch i zgrzytanie zębami. 51 Zrozumieliście to wszystko?" Mówią Mu: "Tak". 52 A On im powiedział: "Dlatego każdy uczony w Piśmie, jeśli się stał uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do pewnego gospodarza, który ze swoich składów wydaje rzeczy nowe i stare".
|
|
Jezus ogłaszał królestwo niebieskie wzywając Judejczyków do nawrócenia, czyli przemiany myślenia i postępowania. W ten sposób ludzie rozumieli Jego pochodzenie i cel Jego przyjścia. Teraz to samo wyjaśnia w przypowieściach.
Przypowieści czynią słuchaczy aktywnymi w rozważaniu przesłania Jezusa.
Przypowieści o skarbie ukrytym na polu, o poszukiwaczu pięknych pereł oraz o sieci pełnej różnorodnych ryb wprowadzają w tematykę wartości i celów życiowych.
Większość rolników Galilei pracowała na polach arystokratów. Słuchacze Jezusa szybko zrozumieli przypowieść, bo często myśleli o skarbie, który by odmienił ich położenie. Zakupienie pola z ukrytym skarbem byłoby ryzykowną inwestycją, bo rolnik byłby zrujnowany, jeśli skarbu by tam nie znalazł.
Jezus zachęca słuchaczy do poszukiwania skarbu większego od tego, który można znaleźć w ziemi. Królestwo niebieskie jest bezcennym skarbem, dlatego ludzie mądrzy oddaliby wszystko, co posiadają, by mieć szansę na zdobycie go. Przyjęcie, wejście do królestwa teraz jest życiową okazją. Półśrodki nie są odpowiednie wobec wartości królestwa Bożego.
Wejście do królestwa wymaga radykalnej decyzji: wiary obejmującej całą przyszłość życia z Bogiem. Dotyczy to również Judejczyków, którym miejsce w królestwie Bożym zapewnia ta sama wiara, która w przyszłości będzie udziałem pogan.
Czy ludzie uwierzą, kiedy uczniowie opowiedzą im o Jezusie? Czy Jego poznanie stanie się dla nich czymś najcenniejszym i najważniejszym wydarzeniem w życiu?
Drugą przypowieść zrozumieją wszyscy, którzy mają związek z handlem i wiedzą o tym, co jest dostępne tylko poza granicami kraju, co wszyscy chcieliby posiadać. Judejczycy szukali, starali się o coś, pragnęli czegoś, czego posiadaniem cieszyli się poganie. Jezus odwołuje się do dóbr, których cena może wynosić wartość czyjegoś majątku.
Kupcy izraelscy spotykali pogan na szlakach handlowych. „Złoto, kość słoniowa i specjalny gatunek drewna tujowego były sprowadzane z Afryki Północnej, drogie kamienie i perły z Indii, purpura głównie z Fenicji, jedwab i cynamon z Chin, inne zaś przyprawy z Arabii..”
Perły są wytwarzane przez niektóre gatunki małży morskich. Nurkowie poszukiwali pereł w Morzu Czerwonym, Zatoce Perskiej i Oceanie Indyjskim, z dala od Judei. Z powodu piękna były przedmiotem pożądania. Taką perłą jest w przypowieści zbawienie ofiarowane przez Boga ludziom, którzy kiedy o Nim usłyszą uznają Go za najważniejszego w życiu, od teraz na zawsze.
Kolejna przypowieść jest łatwa do zrozumienia dla rybaków. Do sieci wpadają nie tylko zdrowe ryby, ale też chore i martwe. Zanim rybacy sprzedadzą dobre ryby, muszą je wszystkie sprawdzić i oddzielić. Wartość handlową posiadają tylko zdrowe ryby.
Tylko Bóg zna serce każdego człowieka i zna jego wiarę. W królestwie dostrzeganym na ziemi niekiedy nie można odróżnić wiary od niewiary, prawdy od elokwencji, świętości pozornej od prawdziwej świętości, miłowania siebie od miłowania Boga. Królestwo ziemskie ma niejednorodny charakter - w jego skład wchodzą święci i grzesznicy..
Prawdę o człowieku mogą ujawnić tylko Bóg i Jego aniołowie. Stanie się to u kresu doczesności.
Jezus jest teraz najlepszym nauczycielem. Prawo i mądrość były zwykle porównywane do skarbów, czasami do pereł. Nauczyciele religijni posiadający stary skarb, jeśli uwierzą w Jezusa, posiądą nowy skarb i będą przyprowadzali swoich uczniów do Niego jako największego nauczyciela.
Dwie pierwsze przypowieści Jezus musiał wyjaśnić uczniom, trzy następne zrozumieli już bez wyjaśnienia. Uczniowie dostrzegli związek pomiędzy tym, co widzą i słyszą a obrazami odmalowanymi w przypowieściach.
Po zakończeniu nauczania w przypowieściach, Jezus wraz z uczniami udaje się do Nazaret. Tam znowu zdarzy się to, co wcześniej zostało opowiedziane w przypowieściach.
|